Lezersrecensie
Prachtige literaire beschrijvingen, sublieme spanningsopbouw en een meesterlijk plot!
Toen stond ik daar, op de plaats waar ik uit pedagogische, educatieve en vooral verplichte redenen, een boek moest selecteren. Meer bepaald een ‘thriller’. Om eerlijk te zijn, ben ik maar een zeer sporadisch lezer.
Maar ondanks dat ‘lezen’ niet mijn favoriete bezigheid is, stond ‘Agatha Christie’ toch al een tijdje op mijn mini bucket-list. Ik ben verkikkerd op detectiveverhalen en zonder enige twijfel nam ik ‘De dood van een danseres’ mee naar huis en wentelde ik me in de mysterieuze wereld van Agatha Christie. Een keuze waar ik nooit spijt van zou hebben en dat me altijd zou bijblijven.
Christie wordt vaak terecht (!) de ‘koningin van de misdaad’ genoemd, is één van de meest succesvolle auteurs allertijden en zou mogen trots zijn op het feit dat ze ruim 5 miljard exemplaren van boeken verkocht heeft.
Op 15 september 1890 wordt ze geboren als Agatha Mary Clarissa Miller in Torquay. Wanneer ze 6 jaar is, verhuist het gezin waarin ze woont naar het zuiden van Frankrijk wegens de ernstige gezondheidsproblemen van haar vader. Ze blijven hier zes maanden en tot grote spijt sterft haar vader in 1901.
Op een leeftijd van 12 jaar, begint het meisje haar eerste gedichten en korte verhalen te schrijven. Enkele worden zelfs gepubliceerd in een aantal regionale bladen. Ze doet een poging door te breken als professioneel pianiste en zangeres, weleenswaar een poging die mislukt.
In 1907 daagt Madge (Agatha’s zus) Agatha uit om een volwaardige misdaadroman te schrijven. En uiteraard wint Agatha deze weddenschap met veel gemak. En dit was slechts het prille begin van een grootse carrière…
Deze Britse schrijfster’s oevre bevat 66 detectiveromans, 20 toneelstukken, 4 non- fictiewerken, 6 romans onder het pseudoniem Mary Westmacott en plusminus 150 korte verhalen. Er zijn zelfs bijna 200 verfilmingen van en over haar werk en haar leven verschenen. Ze creëerde onder andere figuren als Miss Marple, Tommy en Tuppence, Mr. Harley Quin en Hercule Poirot. Verder behaalde ze veel prijzen en onderscheidingen en zijn er zelfs prijzen naar haar vernoemd. (naar Wikipedia, Ahatha Christie).
In de thriller ‘Dood van een danseres’, wordt er een lijk van een meisje gevonden in de bibliotheek van een welgestelde familie. Ze is gewurgd. Heel de stad staat in rep en roer door deze gebeurtenis. De politie onderzoekt meteen wat er gebeurd is, maar de eigenares van ‘het plaats delict’, mevrouw Bantry, schakelt ook onmiddelijk haar goede vriendin, Miss Marple in. Ze is een vrouw op leeftijd die eigenlijk wel veel inzicht heeft in dit soort (moord)zaken. Ook zij start een (kleinschalig) onderzoek. De politie komt al snel met een verdachte aan, maar Miss Marple vermoedt dat de vork toch anders in de steel zit…
Wie is dit meisje? Waarom moest ze dood? En wie is de moordenaar?
Dood van een danseres, heeft een spannende opbouw. Er worden geleidelijk aan meer en meer details, alibi’s, omstandigheden, motieven,… aan het licht gebracht, waardoor het je aan het denken zet.
Het verhaal begint in een droom van mevrouw Bantry. Ze word twat verward wakker en wat blijkt: er ligt een lijk in haar bibliotheek (soort climax). Daarna gaat iedereen op zoek naar motieven, alibi’s, omstandigheden,… (Wie, wat, waar, wanneer, waarom, hoe, door wie?) Om geleidelijk meer informative te bemachtigen. Miss Marple zoekt bewijzen voor haar theorieën, die trouwens ook kloppen, en vindt die ook. Op het einde is er weerom een climax, wanneer Miss Marple haar theoriën uit de doeken doet.
In dit verhaal krijg je heel vaak te maken met nieuwe personages, wat het boek vaak verwarrend maakt (zeker als je het boek een tijdje laat liggen).
Het boek is bedoeld voor volwassenen (/ adolescenten).
Het is ook een boek waar iets wat ouder Nederlands wordt gebruikt. Dat maakte het lezen in het begin wat complexer, omdat ik dit niet gewend was. Ook aan bepaalde situaties en voorwerpen merkte ik weld at het een oud boek was. Maar toch, zeker voor die tijd, is het boek alles behalve slecht.
Voorbeeld: wanneer het lijk gevonden wordt, weet men niet wie het is. Uiteindelijk vindt men haar nicht en beste vriendin, Josephine Turner, en zij bevestigt dat dit inderdaad Ruby Keene is. En hier maakt de politie een cruciale fout, door direct hierop voort te bouwen. Want wat zij nog niet weten, is dat ze mee in het complot zit.
Dit is een situatie waar men denk ik de dag van vandaag niet meer mee te maken krijgt.
Men gaat voort op DNA, bloedtypes, (foto’s van) paspoorten, autopsie, forensisch onderzoek, iets waar men in de boeken nog niets van kent.
Je krijgt te maken met een personeel vertelstandpunt. Het is een detectiveroman en dit verhaal gaat over een moord die opgelost moet worden.
De boodschap is volgens mij dat je nooit iemand uit financiële overwegingen mag vermoorden en dat je nooit iedereen van minuut 1 mag vertrouwen. De verhalen dat anderen vertellen kunnen kloppen, maar onderzoek zelf eerst altijd of dit inderdaad klopt.
Persoonlijk vind ik het een schitterend boek! Ik raad ‘ De dood van een danseres’ ten zeerste aan als u een spannend detectiveverhaal zoekt. Je volgt het verhaal mee alsof je zelf een personage bent en de moord wilt oplossen. Telkens wanneer er nieuwe gebeurtenissen voorvallen, of er komen eventuele (nieuwe) motieven aan het licht, denk je dat je de moordenaar gevonden hebt… En dan uiteindelijk besef je dat je de hele tijd al verkeerd zat. Je wordt echt een aantal keer op het verkeerde been gezet. Maar dat maakt het verhaal juist spannend.
Ook is er over de moord zelf enorm goed nagedacht wat betreft de/het alibi(’s).
Je komt pas bijna op het einde van het verhaal te weten dat er een “clue” is in dit boek, dat er 2 moorden plaatsvonden.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud en/of de afloop van het verhaal.
De echte ‘Ruby Keene’ werd verkoold terug gevonden in de uitgebrandde auto (met de kleren van Pamela aan) en Pamela Reeves (een onschuldig kind dat eigenlijk niets te maken had met iemand (enkel gebruikt voor alibi te laten kloppen)) werd gekleed en geschminkt als Ruby en werd gewurgd. En dit allemaal voor de alibi’s van de moordenaars te laten kloppen. Verder waren het ook twee moordenaars, van wie je het niet zou verwachten.. Het verhaal zat zo spannend in elkaar! Ik had ook nooit verwacht dat de 2 moorden zoveel met elkaar te maken zouden hebben en dat de ‘echte Ruby Keene’ niet het meisje was dat gewurgd werd, maar dat het allemaal in scène werd gezet. Over deze verhaallijn is uitzettend goed nagedacht.
Kort samengevat is er dankzij haar voor mij een heel nieuwe wereld opengegaan, een wereld van prachtige literaire beschrijvingen, een sublieme spanningsopbouw en inzicht in een meesterlijk plot.
Dit boek kan ik echt ten zeerste aanbevelen!
Bibliografie:
- Christie, A. (1941). Dood van een danseres. Amsterdam: Uitgeverij Luitingh-Sijthoff B.V.
- Agatha Christie. Geraadpleegd op 26 oktober 2015, via https://nl.wikipedia.org/wiki/Agatha_Christie
Maar ondanks dat ‘lezen’ niet mijn favoriete bezigheid is, stond ‘Agatha Christie’ toch al een tijdje op mijn mini bucket-list. Ik ben verkikkerd op detectiveverhalen en zonder enige twijfel nam ik ‘De dood van een danseres’ mee naar huis en wentelde ik me in de mysterieuze wereld van Agatha Christie. Een keuze waar ik nooit spijt van zou hebben en dat me altijd zou bijblijven.
Christie wordt vaak terecht (!) de ‘koningin van de misdaad’ genoemd, is één van de meest succesvolle auteurs allertijden en zou mogen trots zijn op het feit dat ze ruim 5 miljard exemplaren van boeken verkocht heeft.
Op 15 september 1890 wordt ze geboren als Agatha Mary Clarissa Miller in Torquay. Wanneer ze 6 jaar is, verhuist het gezin waarin ze woont naar het zuiden van Frankrijk wegens de ernstige gezondheidsproblemen van haar vader. Ze blijven hier zes maanden en tot grote spijt sterft haar vader in 1901.
Op een leeftijd van 12 jaar, begint het meisje haar eerste gedichten en korte verhalen te schrijven. Enkele worden zelfs gepubliceerd in een aantal regionale bladen. Ze doet een poging door te breken als professioneel pianiste en zangeres, weleenswaar een poging die mislukt.
In 1907 daagt Madge (Agatha’s zus) Agatha uit om een volwaardige misdaadroman te schrijven. En uiteraard wint Agatha deze weddenschap met veel gemak. En dit was slechts het prille begin van een grootse carrière…
Deze Britse schrijfster’s oevre bevat 66 detectiveromans, 20 toneelstukken, 4 non- fictiewerken, 6 romans onder het pseudoniem Mary Westmacott en plusminus 150 korte verhalen. Er zijn zelfs bijna 200 verfilmingen van en over haar werk en haar leven verschenen. Ze creëerde onder andere figuren als Miss Marple, Tommy en Tuppence, Mr. Harley Quin en Hercule Poirot. Verder behaalde ze veel prijzen en onderscheidingen en zijn er zelfs prijzen naar haar vernoemd. (naar Wikipedia, Ahatha Christie).
In de thriller ‘Dood van een danseres’, wordt er een lijk van een meisje gevonden in de bibliotheek van een welgestelde familie. Ze is gewurgd. Heel de stad staat in rep en roer door deze gebeurtenis. De politie onderzoekt meteen wat er gebeurd is, maar de eigenares van ‘het plaats delict’, mevrouw Bantry, schakelt ook onmiddelijk haar goede vriendin, Miss Marple in. Ze is een vrouw op leeftijd die eigenlijk wel veel inzicht heeft in dit soort (moord)zaken. Ook zij start een (kleinschalig) onderzoek. De politie komt al snel met een verdachte aan, maar Miss Marple vermoedt dat de vork toch anders in de steel zit…
Wie is dit meisje? Waarom moest ze dood? En wie is de moordenaar?
Dood van een danseres, heeft een spannende opbouw. Er worden geleidelijk aan meer en meer details, alibi’s, omstandigheden, motieven,… aan het licht gebracht, waardoor het je aan het denken zet.
Het verhaal begint in een droom van mevrouw Bantry. Ze word twat verward wakker en wat blijkt: er ligt een lijk in haar bibliotheek (soort climax). Daarna gaat iedereen op zoek naar motieven, alibi’s, omstandigheden,… (Wie, wat, waar, wanneer, waarom, hoe, door wie?) Om geleidelijk meer informative te bemachtigen. Miss Marple zoekt bewijzen voor haar theorieën, die trouwens ook kloppen, en vindt die ook. Op het einde is er weerom een climax, wanneer Miss Marple haar theoriën uit de doeken doet.
In dit verhaal krijg je heel vaak te maken met nieuwe personages, wat het boek vaak verwarrend maakt (zeker als je het boek een tijdje laat liggen).
Het boek is bedoeld voor volwassenen (/ adolescenten).
Het is ook een boek waar iets wat ouder Nederlands wordt gebruikt. Dat maakte het lezen in het begin wat complexer, omdat ik dit niet gewend was. Ook aan bepaalde situaties en voorwerpen merkte ik weld at het een oud boek was. Maar toch, zeker voor die tijd, is het boek alles behalve slecht.
Voorbeeld: wanneer het lijk gevonden wordt, weet men niet wie het is. Uiteindelijk vindt men haar nicht en beste vriendin, Josephine Turner, en zij bevestigt dat dit inderdaad Ruby Keene is. En hier maakt de politie een cruciale fout, door direct hierop voort te bouwen. Want wat zij nog niet weten, is dat ze mee in het complot zit.
Dit is een situatie waar men denk ik de dag van vandaag niet meer mee te maken krijgt.
Men gaat voort op DNA, bloedtypes, (foto’s van) paspoorten, autopsie, forensisch onderzoek, iets waar men in de boeken nog niets van kent.
Je krijgt te maken met een personeel vertelstandpunt. Het is een detectiveroman en dit verhaal gaat over een moord die opgelost moet worden.
De boodschap is volgens mij dat je nooit iemand uit financiële overwegingen mag vermoorden en dat je nooit iedereen van minuut 1 mag vertrouwen. De verhalen dat anderen vertellen kunnen kloppen, maar onderzoek zelf eerst altijd of dit inderdaad klopt.
Persoonlijk vind ik het een schitterend boek! Ik raad ‘ De dood van een danseres’ ten zeerste aan als u een spannend detectiveverhaal zoekt. Je volgt het verhaal mee alsof je zelf een personage bent en de moord wilt oplossen. Telkens wanneer er nieuwe gebeurtenissen voorvallen, of er komen eventuele (nieuwe) motieven aan het licht, denk je dat je de moordenaar gevonden hebt… En dan uiteindelijk besef je dat je de hele tijd al verkeerd zat. Je wordt echt een aantal keer op het verkeerde been gezet. Maar dat maakt het verhaal juist spannend.
Ook is er over de moord zelf enorm goed nagedacht wat betreft de/het alibi(’s).
Je komt pas bijna op het einde van het verhaal te weten dat er een “clue” is in dit boek, dat er 2 moorden plaatsvonden.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud en/of de afloop van het verhaal.
De echte ‘Ruby Keene’ werd verkoold terug gevonden in de uitgebrandde auto (met de kleren van Pamela aan) en Pamela Reeves (een onschuldig kind dat eigenlijk niets te maken had met iemand (enkel gebruikt voor alibi te laten kloppen)) werd gekleed en geschminkt als Ruby en werd gewurgd. En dit allemaal voor de alibi’s van de moordenaars te laten kloppen. Verder waren het ook twee moordenaars, van wie je het niet zou verwachten.. Het verhaal zat zo spannend in elkaar! Ik had ook nooit verwacht dat de 2 moorden zoveel met elkaar te maken zouden hebben en dat de ‘echte Ruby Keene’ niet het meisje was dat gewurgd werd, maar dat het allemaal in scène werd gezet. Over deze verhaallijn is uitzettend goed nagedacht.
Kort samengevat is er dankzij haar voor mij een heel nieuwe wereld opengegaan, een wereld van prachtige literaire beschrijvingen, een sublieme spanningsopbouw en inzicht in een meesterlijk plot.
Dit boek kan ik echt ten zeerste aanbevelen!
Bibliografie:
- Christie, A. (1941). Dood van een danseres. Amsterdam: Uitgeverij Luitingh-Sijthoff B.V.
- Agatha Christie. Geraadpleegd op 26 oktober 2015, via https://nl.wikipedia.org/wiki/Agatha_Christie
1
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
