Lezersrecensie
Peter Robinson: geen Alan Banks nodig
C. Buddingh’ zei ooit: “Sommige boeken beginnen zo fascinerend, dat je nauwelijks verder durft te lezen”. Dit vind ik zeer toepasselijk bij dit boek. Het begint zo spannend dat je niet weet of je wel wil verder lezen. Het neemt je onmiddellijk in het verhaal mee zodat je het niet kan wegleggen. Doe je dit toch, dan spookt het de hele tijd door je hoofd en pak je het uiteindelijk toch weer vast om verder te lezen.
Peter Robinson is een Engels auteur en heeft al meer dan twintig boeken op zijn palmares staan. Hij is geboren in Yorkshire, maar woont nu in Canada. Hij heeft het concept voor het boek "lijdensweg" al bedacht in 1987. Het kwam er toen niet van om het uit te diepen. Ondertussen verschenen er wel vier boeken over Inspecteur Banks. Omdat de auteur wel eens iets anders wou schrijven, nam hij het concept voor ‘’lijdensweg’’ terug ter hand. Het is geïnspireerd door de figuur de Yorkshire Ripper. Peter Robinson is zelf afkomstig van Yorkshire en dit merk je wel bij zijn beschrijvingen van de steden in het boek. In het Engels heet het boek "Caedman's song". Hij heeft het in 1990 geschreven, maar pas in 2010 is het voor het eerst vertaald in het Nederlands. Er is wel een groot verschil met de boeken over Inspecteur Banks. Die gaan vooral over de politie en over inspecteur Banks. ‘’Lijdensweg’’ vertelt het verhaal van drie meisjes " Kirsten, Martha en Sue (Susan)". Kirsten is een meisje dat net is afgestudeerd. Daarom gaat ze met haar vrienden geesten oproepen om dit te vieren. Ze besluit om al vroeger te vertrekken en neemt de weg via het park. Daar wordt ze heel brutaal aangevallen. Zelf weet ze niet wat er gebeurd is en is het enkel duidelijk dat ze in het ziekenhuis ligt en heel zwaar gewond is. Samen met haar psycholoog Laura Henderson gaan ze op zoek naar wie haar heeft aangevallen en wat er juist gebeurd is.
Anderzijds heb je een meisje Martha die op zoek is naar iemand. Ze verblijft bij een koppel en trekt elke dag de stad in, op zoek naar die persoon. Ze is zeer geïnteresseerd in cultuur en de plaatselijke visserij en bezoekt dus regelmatig culturele bezienswaardigheden en de haven waar de vissers zich bevinden. Later in het verhaal heeft men het niet meer over Martha, maar wordt er over een Susan of Sue gepraat. Het wordt al snel duidelijk dat deze twee meisjes iets met elkaar te maken hebben en dit leidt soms tot verwarring.
Enkele thema’s die zich voordoen in dit boek zijn onder andere de dood, de zin van het bestaan, seksualiteit, moord, school-en studentenleven, wraak, het noodlot en discriminatie van vrouwen. Het boek speelt zich af in Whitby en omstreken en zou vandaag de dag nog steeds kunnen passen in het leven. Het leuke aan dit boek is dat de auteur de stad heel goed kent, hij weet dus precies wat er allemaal is en kan zo mooie omschrijvingen van de natuur in de stad geven. Hij heeft ook een hele vlotte stijl van schrijven. Het is geschreven uit de belevende ik, waarbij Martha en Kirsten telkens worden afgewisseld. Ze vertellen dus om de beurt een stukje, zodat je steeds meer te weten komt over hen. In het boek komen drie hoofdpersonages aan bod. Allereerst heb je Kirsten. Ze is pas afgestudeerd en viert daarom het einde van het schooljaar. Na een avondje stappen wilt ze terugkeren naar haar kot maar wordt onderweg aangevallen. Ze belandt in het ziekenhuis en focust zich enkel maar op wraak en haat tegenover de persoon die haar heeft aangevallen. Ten tweede heb je Martha Browne. Ze is ook een studente en verblijft bij een koppel in de stad Whitby. Elke dag trekt ze erop uit om verschillende bezienswaardigheden te bezoeken en eens een kijkje te nemen naar de plaatselijke visserij. Ze zoekt een bepaalde man wiens naam niet bekend is. Het enige wat ze weet is dat zijn handen naar vis ruiken en dat hij in Whitby woont. Zijn bijnaam is “de studentenslachter”. Als laatste heb je ook nog de studentenslachter zelf. Er wordt veel over hem gepraat in het boek omdat hij op een gruwelijke manier studentes vermoord. Iedereen is op zoek naar hem, maar of ze hem vinden is de grote vraag. Wat zeker is, is dat hij niet normaal van geest is en dat hij dus een psychologische afwijking heeft.
Waarom Robinson het boek geschreven heeft heb ik al eerder verteld. Hij heeft dit gedaan omdat hij de Banks boeken even beu was en toe was aan iets nieuws. Het is dus niet uit het standpunt van de politie geschreven, maar wel uit het standpunt van de slachtoffers.
Persoonlijk vind ik het boek in het begin zeer spannend. Ik zat op het puntje van mijn stoel en met ingehouden adem kwam ik beetje bij beetje wat dichter bij de ontknoping. Ik had vanaf de helft van het boek al een scenario in gedachten. Toen dit echter bleek waar te zijn, had ik het gevoel dat het toch niet meer zo spannend was. Ik was teleurgesteld omdat ik verwacht had dat Robinson me in de maling ging nemen. Op internet had ik al veel over hem gehoord en verwachtte daardoor ook dat het een boek van topklasse ging zijn. Wat ik ook spijtig vind, is dat de verhalen van Kirsten veel leuker zijn dan de verhalen van Martha. Je moet telkens het hoofdstuk over Martha door, vooraleer je aan dat van Kirsten kan beginnen. Soms dacht ik: “We slagen Martha even over”, maar dan heb ik het gevoel dat ik iets mis, terwijl dit dan toch niet blijkt. Ik vind dat hij het verhaal van Martha beter had kunnen schrijven en dat hij daar dan toch wat meer werk in had mogen steken. Het is nogal saai en dat is spijtig, want het concept van het boek vind ik wel goed. Ik had ook een heel ander idee van het boek toen ik de achterflap las. Hier hebben ze het over de gruwel van de daden. Dit kwam maar af en toe aan bod, waardoor ik toch het gevoel kreeg dat het toch net iets minder spannend was.
Om af te sluiten zou ik graag afsluiten met een zin van Jules Renard: “In slechte boeken moet je bladeren, in goede snuffelen”.
BIBLIOGRAFIE:
Geraadpleegd op 17-10-2015, via http://www.inspectorbanks.com/about/
Geraadpleegd op 17-10-2015, via https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_Robinson
Geraadpleegd op 24-10-2015, via http://zoeken.bibliotheek.be/detail/Peter-Robinson/Lijdensweg/Boek/?itemid=|library/marc/vlacc|7769977
Geraadpleegd op 24-10-2015, via http://www.bol.com/nl/p/lijdensweg/1001004009991041/?country=BE
Peter Robinson is een Engels auteur en heeft al meer dan twintig boeken op zijn palmares staan. Hij is geboren in Yorkshire, maar woont nu in Canada. Hij heeft het concept voor het boek "lijdensweg" al bedacht in 1987. Het kwam er toen niet van om het uit te diepen. Ondertussen verschenen er wel vier boeken over Inspecteur Banks. Omdat de auteur wel eens iets anders wou schrijven, nam hij het concept voor ‘’lijdensweg’’ terug ter hand. Het is geïnspireerd door de figuur de Yorkshire Ripper. Peter Robinson is zelf afkomstig van Yorkshire en dit merk je wel bij zijn beschrijvingen van de steden in het boek. In het Engels heet het boek "Caedman's song". Hij heeft het in 1990 geschreven, maar pas in 2010 is het voor het eerst vertaald in het Nederlands. Er is wel een groot verschil met de boeken over Inspecteur Banks. Die gaan vooral over de politie en over inspecteur Banks. ‘’Lijdensweg’’ vertelt het verhaal van drie meisjes " Kirsten, Martha en Sue (Susan)". Kirsten is een meisje dat net is afgestudeerd. Daarom gaat ze met haar vrienden geesten oproepen om dit te vieren. Ze besluit om al vroeger te vertrekken en neemt de weg via het park. Daar wordt ze heel brutaal aangevallen. Zelf weet ze niet wat er gebeurd is en is het enkel duidelijk dat ze in het ziekenhuis ligt en heel zwaar gewond is. Samen met haar psycholoog Laura Henderson gaan ze op zoek naar wie haar heeft aangevallen en wat er juist gebeurd is.
Anderzijds heb je een meisje Martha die op zoek is naar iemand. Ze verblijft bij een koppel en trekt elke dag de stad in, op zoek naar die persoon. Ze is zeer geïnteresseerd in cultuur en de plaatselijke visserij en bezoekt dus regelmatig culturele bezienswaardigheden en de haven waar de vissers zich bevinden. Later in het verhaal heeft men het niet meer over Martha, maar wordt er over een Susan of Sue gepraat. Het wordt al snel duidelijk dat deze twee meisjes iets met elkaar te maken hebben en dit leidt soms tot verwarring.
Enkele thema’s die zich voordoen in dit boek zijn onder andere de dood, de zin van het bestaan, seksualiteit, moord, school-en studentenleven, wraak, het noodlot en discriminatie van vrouwen. Het boek speelt zich af in Whitby en omstreken en zou vandaag de dag nog steeds kunnen passen in het leven. Het leuke aan dit boek is dat de auteur de stad heel goed kent, hij weet dus precies wat er allemaal is en kan zo mooie omschrijvingen van de natuur in de stad geven. Hij heeft ook een hele vlotte stijl van schrijven. Het is geschreven uit de belevende ik, waarbij Martha en Kirsten telkens worden afgewisseld. Ze vertellen dus om de beurt een stukje, zodat je steeds meer te weten komt over hen. In het boek komen drie hoofdpersonages aan bod. Allereerst heb je Kirsten. Ze is pas afgestudeerd en viert daarom het einde van het schooljaar. Na een avondje stappen wilt ze terugkeren naar haar kot maar wordt onderweg aangevallen. Ze belandt in het ziekenhuis en focust zich enkel maar op wraak en haat tegenover de persoon die haar heeft aangevallen. Ten tweede heb je Martha Browne. Ze is ook een studente en verblijft bij een koppel in de stad Whitby. Elke dag trekt ze erop uit om verschillende bezienswaardigheden te bezoeken en eens een kijkje te nemen naar de plaatselijke visserij. Ze zoekt een bepaalde man wiens naam niet bekend is. Het enige wat ze weet is dat zijn handen naar vis ruiken en dat hij in Whitby woont. Zijn bijnaam is “de studentenslachter”. Als laatste heb je ook nog de studentenslachter zelf. Er wordt veel over hem gepraat in het boek omdat hij op een gruwelijke manier studentes vermoord. Iedereen is op zoek naar hem, maar of ze hem vinden is de grote vraag. Wat zeker is, is dat hij niet normaal van geest is en dat hij dus een psychologische afwijking heeft.
Waarom Robinson het boek geschreven heeft heb ik al eerder verteld. Hij heeft dit gedaan omdat hij de Banks boeken even beu was en toe was aan iets nieuws. Het is dus niet uit het standpunt van de politie geschreven, maar wel uit het standpunt van de slachtoffers.
Persoonlijk vind ik het boek in het begin zeer spannend. Ik zat op het puntje van mijn stoel en met ingehouden adem kwam ik beetje bij beetje wat dichter bij de ontknoping. Ik had vanaf de helft van het boek al een scenario in gedachten. Toen dit echter bleek waar te zijn, had ik het gevoel dat het toch niet meer zo spannend was. Ik was teleurgesteld omdat ik verwacht had dat Robinson me in de maling ging nemen. Op internet had ik al veel over hem gehoord en verwachtte daardoor ook dat het een boek van topklasse ging zijn. Wat ik ook spijtig vind, is dat de verhalen van Kirsten veel leuker zijn dan de verhalen van Martha. Je moet telkens het hoofdstuk over Martha door, vooraleer je aan dat van Kirsten kan beginnen. Soms dacht ik: “We slagen Martha even over”, maar dan heb ik het gevoel dat ik iets mis, terwijl dit dan toch niet blijkt. Ik vind dat hij het verhaal van Martha beter had kunnen schrijven en dat hij daar dan toch wat meer werk in had mogen steken. Het is nogal saai en dat is spijtig, want het concept van het boek vind ik wel goed. Ik had ook een heel ander idee van het boek toen ik de achterflap las. Hier hebben ze het over de gruwel van de daden. Dit kwam maar af en toe aan bod, waardoor ik toch het gevoel kreeg dat het toch net iets minder spannend was.
Om af te sluiten zou ik graag afsluiten met een zin van Jules Renard: “In slechte boeken moet je bladeren, in goede snuffelen”.
BIBLIOGRAFIE:
Geraadpleegd op 17-10-2015, via http://www.inspectorbanks.com/about/
Geraadpleegd op 17-10-2015, via https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_Robinson
Geraadpleegd op 24-10-2015, via http://zoeken.bibliotheek.be/detail/Peter-Robinson/Lijdensweg/Boek/?itemid=|library/marc/vlacc|7769977
Geraadpleegd op 24-10-2015, via http://www.bol.com/nl/p/lijdensweg/1001004009991041/?country=BE
1
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
