Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Voor ik ga slapen

Lise Smits 26 oktober 2016
Voor ik ga slapen is een buitengewoon spannende thriller die je vanaf het eerste moment bij de keel grijpt. Dit verhaal is het resultaat van een geniaal brein, genaamd S.J. Watson, die het fantastische debuut schreef tijdens een cursus romanschrijven van de Faber Academy. Vóór S.J. Watson deze literaire thriller schreef, werkte hij jaren in verschillende ziekenhuizen en specialiseerde hij zich in de diagnose en behandeling van slechthorende kinderen. In zijn weekends schreef hij fictie. Voor ik ga slapen debuteerde in meer dan 30 verschillende landen en werd uiteindelijk ook verfilmd door Rowan Joffé met als hoofdpersonage Nicole Kidman.

Stel je voor dat je elke morgen wakker wordt met geen enkele herinnering van de vorige dag. Je staat voor de spiegel en herkent jezelf niet meer. Christine Lucas, het hoofdpersonage dat doorheen heel het boek haar eigen ervaringen en gedachten deelt, maakt dit elke dag mee en wordt elke ochtend wakker met het idee dat ze een jonge twintiger is terwijl ze in realiteit vijftig is. Elke dag moet haar man vertellen wie ze is en waarom ze aan geheugenverlies lijdt. Al die tijd heeft ze contact met een dokter zonder dat haar man dit weet. Op vraag van haar dokter begint Christine dan ook een dagboek waarin ze haar waarnemingen en gedachten van de afgelopen dag noteert. Al snel ontdekt ze dat haar man lang niet alles vertelt, belangrijke dingen achterhoudt en dat hij de waarheid verdraait, of net niet?

Voor ik ga slapen is geschreven in de belevende ik-verteller waardoor je helemaal in het verhaal wordt gezogen. Door het ik-perspectief van het hoofdpersonage dat aan geheugenverlies lijdt, lijkt het wel of je zelf dingen begint te vergeten. Het verhaal is op een chronologische manier geschreven, maar naar het einde toe krijg je langzamerhand meer en meer flash-backs omdat Christine zich meer begint te herinneren doordat ze haar bevindingen elke dag in haar dagboek neerpent. Ze is er op gebrand om elke avond voor ze gaat slapen, of liever zo snel mogelijk nadat ze een herinnering heeft beleefd, in haar dagboek te schrijven. Ze moet en zal de waarheid ontdekken, kost wat kost. Omdat Christine elke dag weer vergeet wie ze is en hoe het komt dat ze zich niets meer herinnert, moet dit telkens weer herhaald worden waardoor het verhaal aan spanning afneemt. Toch weet S.J. Watson telkens weer je aandacht te grijpen door geleidelijk aan de spanning op te bouwen. Zo wil je bijvoorbeeld niet stoppen met lezen omdat een zin met belangrijke informatie plotseling wordt afgebroken omdat Christine ophoudt met schrijven. (Meestal omdat haar man dan naar boven komt om te gaan slapen en hij niet van het dagboek mag weten).
Watson wil volgens mij de lezer meegeven dat je niet zomaar iedereen moet vertrouwen en niet alles zomaar moet aannemen wat je wordt verteld. In het verhaal voel je de achterdocht en angst van Christine. Achterdocht omdat ze weet dat haar man de waarheid verdraait, angst omdat ze er niets aan kan doen en ze weet dat ze het de volgende dag al weer vergeten is. Maar wat moet ze anders? Als Christine helemaal niets aanneemt van haar man, weet ze niet eens één enkele herinnering uit haar leven, en wat zou ze dan nog voorstellen? Hoe zou je zelf zijn als je helemaal afhankelijk bent van wat mensen je vertellen en de volgende de dag er zelfs niets meer van herinnert?

Voor ik ga slapen is één van de betere boeken die ik gelezen heb. Ik lees helemaal niet regelmatig en toch, het verhaal greep me vanaf de eerste zin vast waardoor ik steeds meer en meer te weten wou komen, net zoals het hoofdpersonage, en liefst zo snel mogelijk! Ik was er op gebrand om te weten wat er allemaal nog stond te gebeuren waardoor ik het boek –spijtig genoeg- in één ruk heb uitgelezen. Toch moet ik mezelf in al het enthousiasme toegeven dat ik na dertig pagina’s al dacht: “nu lees ik voor de zesde keer dat haar man haar moet uitleggen wie ze is en hoe het komt dat ze zich niets meer herinnert.” Maar zoals ik al eerder vertelde, hanteert Watson een uitmuntende techniek van schrijven waardoor hij op het juiste moment de lezer weer vastgrijpt. Het gevoel van eindeloze herhaling stopte onmiddellijk nadat ik het nog maar durfde te denken om het boek opzij te leggen. Voor je het weet lees je weer de ene zin na de andere en ben je weer vertrokken door die éne kleine tip. Net wanneer je denkt alles te weten, duiken er nieuwe vragen op.

Voor ik ga slapen is dus een echte must voor de nieuwsgierigen onder jullie. Maar ook mensen die graag eens iets nieuws willen en helemaal willen opgaan in een boek alsof ze er zelf inzitten, raad ik dit boek aan.
1

Reageer op deze recensie