Losse verhalen

Als je van sprookjes, fantasy en een dosis humor houdt zit je goed met dit boek. In diverse losse verhalen lees je de avonturen van hoofdpersoon Geralt van Rivia - een Hekser die door mensen wordt ingehuurd om monsters en ander bovennatuurlijk gespuis te verslaan. De verhalen zijn los te lezen, maar samen vormen ze één, steeds diepgaander, verhaal waarin je alles te weten komt over Geralt. Zijn geschiedenis, zijn twijfels, zijn emoties (jawel, Heksers blijken die wel degelijk te hebben) en vooral zijn liefde voor de tovenares Jennifer.

Sapkowski baseert de verhalen op Poolse sprookjes, maar hij geeft aan elk verhaal een heel eigen draai. Zo herkennen we de koopman met drie dochters die bij een kasteel aankomt om een roos voor zijn jongste dochter te plukken, maar hier een monster aantreft. Tot zover het bekende sprookje. Het monster blijkt een betoverde man te zijn die zijn nieuwe gedaante eigenlijk wel prima vindt. Hij wil dan ook geen hulp van Geralt, want als sterk en machtig monster is hij tenslotte beter af dan als middelmatig, sukkelige man. Het levert een verhaal op vol humor en grappige discussies tussen Geralt en het heerlijk sarcastische monster.

Deze humor - en überhaupt emotie - is misschien het meest kenmerkend voor dit boek. Het heeft alle bekende fantasy elementen, maar voegt hier een dosis humor en emotie aan toe. De humor komt vooral goed tot zijn recht in de vlot geschreven en grappige discussies tussen mensen. En de monsters, elfen en draken zijn nooit zomaar leeghoofdige monsters. De schrijver zet ze neer als wezens van vlees en bloed die lief kunnen hebben, twijfelen, beledigd zijn, bang zijn of boos.

De verhalen lezen niet allemaal even vlot. Soms omdat een verhaal mij niet zo aansprak, soms omdat ik het net iets te langdradig vond en soms omdat ik bepaalde personages niet goed kon plaatsen, waardoor ik de draad kwijtraakte. Misschien dat dit te maken heeft met de Nederlandse vertaling, zoals eerder genoemd in de recensie van Tanja.