(net aan 3.5*) fijne schrijfstijl, beduidend minder dan de overige delen

In deel 3 van de Kaapstad trilogie worstelt Mace met de dood van zijn vrouw. Zij is in het tweede deel van deze trilogie ‘Killer Country´ vermoord en Mace houdt zijn aartsvijand, Sheemina February, verantwoordelijk voor de moord. Hij zint dan ook op wraak. Ondertussen moeten Mace en Pylon hun bedrijf Complete Security draaiende zien te houden. N.a.v. hun twee recente opdrachten komt het bedrijf negatief in de media. In eerste instantie wordt Veronica Dinsmor onder de neus van Mace ontvoerd en hun andere klant, Max Roland, blijkt een verborgen Servisch oorlogsverleden te hebben. In hun poging om de schade te beperken en Veronica Dinsmor vrij te krijgen, krijgen Mace en Pylon wederom te maken met Sheemina February. Haar haat voor Mace neemt steeds grotere vormen en zij probeert al het mogelijke om Mace en zijn reputatie kapot te maken. Pylon krijgt in de tussentijd te maken met Mart Velaze, een geheim agent van de Zuid-Afrikaanse regering. Hij duikt overal op waar hun cliënt Max Roland zich bevindt. Deze twee zaken en hun privéproblemen zorgen ervoor dat hun bedrijf in zwaar weer komt te verkeren.
Conclusie
Net als in de vorige twee delen gebruikt Mike Nicol weer korte en dynamische zinnen. Waardoor ook dit derde deel weer vlot leest. Hij weet wederom met zijn schrijfstijl een beeldend verhaal neer te zetten. Toch wringt er in dit derde deel iets. In tegenstelling tot de eerste twee delen ‘Payback’ en ‘Killer Country’ komt de strijd tussen Sheemina en Mace minder binnen. Het voelt allemaal vlakker, minder intens. Net alsof met de dood van zijn vrouw in deel 2 al het leven uit de personages getrokken is. De intensiteit van hun onderlinge strijd komt minder over. Er zijn minder directe confrontaties tussen hen. De strijd is meer een strategisch spel geworden en dit haalt de spanning die tussen beide werd gecreëerd voor een groot deel weg. Wat jammer is, omdat juist dit intense spanningsveld tussen hen een groot pluspunt was in de vorige twee delen. Deze spanning wordt wel goed tot leven gebracht in de verhaallijn van Pylon en Mart Velaze. Mike Nicol weet met Velaze een intrigerende en mysterieuze persoon neer te zetten en dit houdt hij vol tot aan de laatste pagina’s. Ook komen de huidige cliënten Silas en Veronica Dinsmor goed tot hun recht en een mooie verwijzing naar de geschiedenis van hun volk, de Choctaw indianen, geeft aan dat hij absoluut weet waar hij over schrijft. De Indianennaam van Veronica is Dansend Konijn en in de geschiedenis van de Choctaw speelt de Dancing Rabbit treaty een belangrijke rol. Net als in de vorige delen stopt Mike Nicol maatschappelijke problemen in de verhaallijnen en dat zorgt voor diepgang. Met Max Roland zorgt hij voor een inkijk in het leven van een gezocht oorlogsmisdadiger, met de familie Dinsmor geeft hij een beeld van het leven van een oorspronkelijke minderheid en net als in de vorige delen geeft hij zijn visie op de samenleving van het huidige Zuid-Afrika. Al deze componenten bij elkaar maken dat dit derde deel ook een heerlijk boek was om te lezen, maar in vergelijking met de eerste twee delen is dit het minste deel van de trilogie. Black Heart krijgt van mij dan ook 3.5*