Goed vervolg op deel 1 "De stem van de zee"

Cover
Een prachtige cover. In dezelfde trant als de cover van deel 1 uit de “Eiland in de mist” trilogie. Deze keer ligt er een vrouw, waarschijnlijk Nimue voorstellend, op de rotsen van een eiland. De kleurstelling is net als de vorige keer in een blauwgrijze tint die aan de zee doet denken. De titel staat in mooie mystiek aandoende letters centraal bovenaan de cover. De naam van de schrijfster staat in dezelfde mooie letters, maar dan kleiner, centraal onderin. De cover past heel goed bij de inhoud en is duidelijk herkenbaar als deel van de trilogie. De cover krijgt van mij een 8,5.
Verhaal
‘De roep van Avalon’ begint waar ‘De stem van de zee’, het eerste deel van de ‘Eiland in de mist’ trilogie, eindigt. Nimue en Arthur hebben zich gevangen laten nemen door de medewerkers van de Asklepion Congregatie. Nimue en Arthur hopen hier hun moeder Rona te vinden. Algauw komen ze voor een aantal grote verrassingen te staan, die hun geloof in een goede afloop van hun zoektocht behoorlijk aan het wankelen brengen. Nimue en Arthur worden gedwongen om een aantal drastische beslissingen te nemen. Zijn de offers die ze brengen het uiteindelijk waard?
Beredenering
Nadat het eerste deel, ‘De stem van de zee’, met een heuse cliffhanger was beëindigd, waren de verwachtingen hooggespannen voor het tweede deel. Zou Mara Li in staat zijn om de hoge kwaliteit van deel 1 vast te houden of zelfs te overtreffen?
Conclusie
Vanaf de eerste pagina pakt de schrijfstijl van haar mij weer direct. De liefde voor de taal komt weer snel naar voren met mooie zinnen, die regelmatig poëtisch aandoen. Ze weet de taal zo mooi beeldend te gebruiken dat je in het verhaal wordt gezogen en de duisternis, die de hoofdrolspelers op sommige momenten ervaren, mee ervaart. “Het is zo donker dat ik door de aarde lijk te zijn verzwolgen” geeft goed weer hoe beklemmend de situatie is voor Nimue op dat moment. De nieuwe personages zoals Cormack Cairn, Dr. Moal, Wolf en de verpleegster Sini, komen tot leven voor je ogen, waardoor je de gevoelens van Nimue en Arthur voor deze personen meevoelt. Net als in het eerste deel blijft de schrijfster de lezers prikkelen met in cursief geschreven stukken. In deze stukken is Nimue aan het dromen en wordt er hard aan haar getrokken door de bewoners van de Andere Wereld. Beetje bij beetje kom je te weten wie deze bewoners zijn en wat hun relatie tot Nimue is. De legende van de Selkies, Avalon en Koning Richard worden steeds meer verweven met de zoektocht naar Rona en langzaam komen er voor Nimue en Arthur antwoorden op de vragen die ze hebben over hun familie en het verleden van hun familie. Deze antwoorden leveren ook weer nieuwe vragen en twijfels op. Deze twijfels weet ze extra kracht mee te geven door het personage “De Jager” op te voeren in de dromen van Nimue. ‘De Jager’ ondermijnt de innerlijke kracht van Nimue, het geloof in de missie en haarzelf. Hij lijkt Nimue van binnenuit op te vreten. “Ik lijk geen anker meer te hebben en tol machteloos mee” geeft aan hoezeer “De Jager” vat op haar krijgt. Op de momenten dat Nimue zich gefrustreerd voelt “vloekt” ze net als in het eerste deel op een grappige manier, die toch de frustratie weet over te brengen zonder grof taalgebruik te gebruiken. ‘Haaien en kwallen’, ‘barmhartige Gwenhael’ en ‘stekende kwallen’ zijn daar mooie voorbeelden van. Wat Mara Li ook weer goed weet over te brengen zijn thema’s als medische vooruitgang, en de bijbehorende ethiek, en spiritualiteit. Voor dit laatste thema gebruikt ze een prachtige metafoor “Twee leunende bomen, met wortels en takken die elkaar in evenwicht houden. Mensen zoals jij en ik staan op de uiterste rand. We balanceren op de takken daar waar de overgang plaatsvindt zonder dat we altijd weten waar de ene boom eindigt en de andere begint”. Zulke mooie metaforen zijn gewoonweg genieten. Mara Li heeft ook met dit tweede deel ‘De roep van Avalon’ aangetoond dat ze een beeldend verhaal kan vertellen dat intelligent in elkaar steekt en ook bij tijd en wijle erg verrassend is. Daarnaast weet ze een mystieke sfeer te creëren, levensechte personages neer te zetten en naast de doelgroep van Young Adults ook volwassenen te bekoren. Wat wel een minpunt is de lengte van dit tweede deel. Slechts 211 pagina’s. Wat mij betreft hadden deel 1 en 2 gewoon als deel 1 uitgebracht mogen worden. Hopelijk is het derde deel ‘De komst van de koning’ wat uitgebreider. ‘De roep van Avalon’ krijgt van mij 4*.