Als thriller waardeloos, als roman voldoende

Het verhaal
Dan en Olivia Felbeck proberen al jaren om hun gezin uit te breiden met een stel kinderen. Helaas blijkt Olivia onvruchtbaar. Als Olivia uiteindelijk via ivf zwanger wordt en na negen maanden een tweeling baart, is hun droom alsnog werkelijkheid geworden. Er is echter een domper op hun geluk. Dan verliest zijn baan, maar zijn beste en oudste vriendin, Francesca, biedt uitkomst. Zij en haar schatrijke man, Walt, hebben net Renniston Hall gekocht. Een voormalige kostschool voor meisjes. Deze school is gesloten nadat er een groot schandaal had plaatsgevonden. Sindsdien heeft Renniston Hall leeggestaan. Om het landgoed weer bewoonbaar te maken, dient het grondig gerenoveerd te worden. Dan en Oliva mogen met de tweeling gratis in een bewoonbaar deel van het landgoed wonen. Alles loopt goed totdat Francesca besluit om tijdens de renovatie bij hen te komen wonen. De sfeer in huis verandert. Olivia begint zich zorgen te maken over de relatie tussen Dan en Francesca. Is deze wel zo platonisch als Dan altijd heeft beweerd en waarom heeft Francesca zoveel belangstelling voor de tweeling, terwijl haar eigen kinderen in Zwitserland op een kostschool zitten? De sfeer wordt steeds killer en de aanwezigheid van de oude tuinman van het landgoed, William, die de neiging heeft om op de meest onverwachte momenten op te duiken, maakt het er niet beter op.
Samenvatting
De winterkinderen van Lulu Taylor is haar zevende boek. Haar eerste vier boeken waren boeken in de stijl van Jackie Collins, maar nadat ze van uitgever is veranderd, is Lulu Taylor ook van genre veranderd. Inmiddels schrijft ze psychologische thrillers. De winterkinderen is haar derde boek in dit genre. Inmiddels is in Groot-Brittannië ook haar vierde thriller uit. Als gemeenschappelijke factor hebben deze boeken dat ze zich afspelen op mooie locaties, zoals Renniston Hall in “De winterkinderen” en de bewoners dragen diepe en vaak duistere geheimen met zich mee. In “De winterkinderen” laat ze ons via een proloog, vier delen en een epiloog kennismaken met Dan, Olivia, Francesca en Walt. Dan is de charmante, populaire en knappe Cambridgeman. Olivia is zijn lieve, zachtaardige en enigszins naïeve vrouw. Francesca is zijn beste en oudste vriendin, stammend uit hun Cambridgeperiode. Zij is een vrouw die zichzelf omhoog gewerkt heeft en getrouwd is met de schatrijke Walt. Een typische zakenman die meer aan het werk is dan dat hij thuis is. Hun levens zijn meer met elkaar verbonden dan op het eerste oog lijkt. Vooral de relatie tussen Dan en Francesca blijkt veel complexer dan Olivia vermoedde. Wat speelt er nu in werkelijkheid af tussen hen? Middels wisselende vertelperspectieven tussen Olivia en Francesca komt de lezer beetje bij het beetje de hele geschiedenis te weten. Deze wisselende perspectieven worden tussendoor onderbroken c.q. afgewisseld met een verhaallijn dat zich eind jaren ‘50/begin jaren ’60 afspeelt. Daarin maken we kennis met Alice, Julia, Roy en Donnie. Alice is een rebellerende tiener, terwijl Julia een voornamelijk braaf meisje is. Toch zijn beide meisjes dikke vriendinnen tijdens hun kostschoolperiode op Renniston Hall. Roy en Donnie zijn twee Ierse bouwvakkers die bezig zijn met het aanleggen van een zwembad op de kostschool. Roy is een alcoholistische en getrouwde man, die ver van huis niet vies is van avontuurtjes, terwijl Donnie de meer gevoelige jongeman is, die houdt van de populaire Amerikaanse muziek en zichzelf liever vermaakt met deze muziek dan uithangt met Roy. Vanuit het perspectief van Julia komt de lezer hun verhaal te weten. In beide verhaallijnen maakt ze gebruik van cursief gedrukte teksten om de onuitgesproken gedachten van de vertelsters te benadrukken. Aan het eind van het boek wordt duidelijk wat de eventuele samenhang tussen beide verhaallijnen is, zonder dat de verhaallijnen echt bij elkaar komen.
Conclusie
Op de cover staat vermeld dat “De winterkinderen” een thriller is en op de website van de auteur wordt vermeld dat haar laatste vier boeken thuishoren in het genre van de psychologische thrillers. Het boek heeft 396 pagina’s en op bladzijde 235 kom je als lezer de eerste enigszins spannende situatie tegen. Alhoewel je deze scène eigenlijk al aan voelt komen. Midden in de nacht een uitstapje in het verlaten en onverlichte deel van Renniston Hall. Je kan dan wel raden wat er ongeveer gaat gebeuren en dat gebeurt dan ook. Vermoedelijk heeft de schrijfster met de cursieve gedachtenstukjes geprobeerd om psychologische spanning te creëren, maar dat is totaal mislukt. In de proloog wordt al zoveel weggegeven van de plot dat er geen enkele onvoorspelbaarheid inzit qua spanning. In de tweede verhaallijn zit hooguit een beetje tienerachtige spanning van “word ik betrapt bij het naar buiten en binnen sneaken”, maar verder niet. Aan het eind zit een leuke twist, maar 10 pagina’s van enigszins spanning op 396 bladzijden zorgen ervoor dat ik dit boek als thriller 1* zou geven. In zijn totaliteit zou deze beoordeling het boek te kort te doen. Als je dit zou beoordelen als een familieroman dan komt het beter uit de verf. De karakters zijn, ondanks de clichés, goed neergezet. Bij de lezer roepen ze emoties op. De schrijfstijl is vlot en daardoor leest het boek makkelijk en snel. De tweede verhaallijn is niet echt van meerwaarde, maar de afsluiting van deze verhaallijn zorgt ervoor dat je als lezer er wel een warm gevoel aan overhoudt. Als familieroman zou ik er 3* voor geven. De eindbeoordeling is dan het gemiddelde van beide genres geworden en dan kom ik niet verder dan een magere 2*