Warrig verhaal (1.5*)

Het verhaal
Abby Wilson woont in het Australische Wilson en heeft daar een kleine boekenwinkel die ze van haar oma heeft geërfd. Haar broer Paul woont naast haar en zij hebben een heel goede band. Op een dag vraagt Laura, de beste vriendin van Abby, of ze mee wil naar een bijeenkomst voor mensen zoals zij. Abby en Laura hebben een gave die maar heel weinig mensen op Aarde hebben. Zij zijn in staat om de vorige levens van andere mensen te zien. Na enige aarzeling gaat Abby met Laura mee en op deze bijeenkomsten ontmoeten zij Lars, Neill, Ingrid en Mayra. Na de eerste bijeenkomst gebeuren er opeens allemaal rare en onverklaarbare zaken in het leven van Abby. Uiteindelijk leiden deze gebeurtenissen ertoe dat de groep met elkaar op de vlucht slaat voor soldaten van het geheimzinnige Atria Project.
Conclusie
Het Atria Project is een science fiction verhaal dat zich afspeelt op Aarde en op Atria. De opzet van het verhaal klinkt veelbelovend, maar de uitwerking van het verhaal laat helaas veel te wensen over. Het begint er mee dat het verhaal langzaam op gang komt. In het begin worden bijna elke handeling en gedachte die Abby heeft op papier gezet. Als de schrijfster hiermee probeerde om diepgang en sfeer te creëren dan is het niet goed gelukt. De voortgang wordt enorm vertraagd met pietluttigheden als vragen aan haar broer waar hij op zijn werk mee bezig is, terwijl er direct bij wordt verteld dat hij in al die jaren dat hij bij de politie werkt nog nooit iets heeft losgelaten over zijn werk bij de speciale eenheid waarvoor hij werkt. De karakters hebben er ook geen diepgang meegekregen. Zij blijven voornamelijk een normaal persoon die toevallig een speciale gave heeft. De zinnen zijn vaak kort, wat de snelheid zou kunnen bevorderen, maar hier eerder storend werkt, omdat de zinnen vaak oppervlakkig en triviaal overkomen en daarnaast zitten er redelijk wat spelfouten in. Ondanks de korte zinnen. Als het verhaal dan uiteindelijk een beetje op gang begint te komen, wordt het verhaal helaas ook warriger. Er zijn vrij veel personages met onderlinge verbanden en deze verbanden worden vaag uitgewerkt. De plot is absoluut fantasievol, maar de tijdlijnen lijken niet altijd te kloppen, en de verhaallijnen worden te weinig uitgediept om het een samenhangend geheel te maken. Ursula Visser probeert de spanning wel op te bouwen, maar de opbouw verzandt in een overkill aan informatie en situaties die nogal geforceerd aanvoelen. Naast het science-fiction-aspect heeft de schrijfster er ook een romantisch element aan toegevoegd. Alleen is ook hier de uitwerking ook oppervlakkig en pakt de romance mij niet. Het einde van het boek is heel verwarrend. Opeens gebeurt er zoveel dat de lezer de weg nog verder kwijtraakt. Toch zitten er ook stukken in het verhaal die wel vlot lezen, wat beter te volgen zijn en best spannend zijn. Alleen zijn deze momenten nog in ondertal.
Beoordeling
Het Atria Project krijgt van mij daarom 1.5*