Goed vervolg op Illiyana. Smaakt naar meer.

Samenvatting
Het tweede deel begint met een proloog. Rheya vindt in de Myanthi een brief die geschreven lijkt door de vermoorde koningin Xynthe. Terwijl ze in de Myanthi is, hoort ze een vreemde stem in haar hoofd. Deze komt haar bekend voor, maar instinctief weet Rheya dat ze deze stem moet vrezen. Dit bezoek aan de Myanthi zet een reeks van geplande gebeurtenissen in een stroomversnelling. Als Xiandrei, haar oom en tevens lid van de Gezworen Raad, haar bezoekt, krijgt Rheya de schrik van haar leven. Haar hele leven blijkt op een leugen gebaseerd te zijn. Niemand is wie Rheya denkt dat ze zijn. Met het oog op de toekomst van haar land, Liourain, moet Rheya zich gaan beraden of ze op de mensen die haar voorgelogen hebben, opnieuw wil en kan vertrouwen. Als ze inderdaad besluit om hen te vertrouwen en aan de reis gaat beginnen die haar uiteindelijk naar de hoofdstad moet brengen, is de twijfel nog niet helemaal verdwenen. De twijfel wordt onderweg nog meer gevoed door de stem in haar hoofd. De stem die haar probeert te verleiden om zich tegen de Gezworen Raad te keren. Wanneer ze onderweg stuit op Vieca, een Kankataanse, zorgt dit voor nog toenemende verwarring in Rheya. De reis naar de hoofdstad is dan ook een reis vol twijfel, verleiding, gevaar en de vraag of vriendschap, liefde en loyaliteit sterk genoeg zijn om de uitdaging te volbrengen.
Conclusie
In dit tweede deel van de trilogie gaat Arwen Mannes op dezelfde wijze verder als in deel 1. Een queeste, maar nu die van Rheya, wordt verteld vanuit meerdere perspectieven. Ook nu heeft ze weer een geheel eigen taal voor de verschillende bevolkingsgroepen in het verhaal en de vertaling staat wederom direct onderaan op de pagina. Alleen bij het Attacasks staat de vertaling er meestal niet bij. Vermoedelijk, omdat het Attacasks omgekeerd Nederlands is. Bijvoorbeeld: mutrnec. Als je dat doorhebt, is de vertaling ook niet noodzakelijk. Apart aan dit deel was dat totdat Illiyana op het toneel verschijnt dit deel eerder aanvoelde als een deel 1 in de serie dan een deel 2. De verhaallijn was duidelijker en er werden meer zaken uit het verleden uitgelegd, waardoor de samenhang gelijk duidelijk was en het direct goed te volgen was. Het loste de vraagtekens uit Illiyana qua geschiedenis op en dat zou de leesbaarheid van Illiyana ten goede zijn gekomen. Vanaf het moment dat Illiyana in het verhaal verschijnt, voelt het wel aan als een vervolg op het eerste deel. Vanaf dat moment is het een goed op elkaar aansluitend verhaal met goed neergezette personages. Afgezien van het Xrustian personage. Dat personage is ook nu nog een raadsel voor mij. Erg verwarrend wie hij nu precies is en of dit dan klopt met de geschiedenis en de verhaallijn. Gelukkig was veel duidelijk en de verhaallijn nog fascinerender dan deel 1. Tevens was de schrijfstijl weer heel beeldend, soms poëtisch en creëerde Arwen Mannens wederom een gave fantasywereld met haar woorden.Net als in Illiyana werden de dromen in cursief weergeven, zodat het duidelijk was dat een droom betrof. Tot slot een passage die voor mij zowel een van de essenties van het boek als van het leven treffend verwoordt: “Hoe waanzinnig is het idee dat men een land kan winnen door een spel te spelen? Hoe waanzinnig is het dat je een land kan winnen door in het juiste nest geboren te worden?” De opvolger van Illiyana krijgt van mij een halve ster meer, omdat het boek over zijn geheel spannender is, beter te volgen en nog intrigerender. Het laatste deel wil ik dan ook zeker lezen. Rheya krijgt 4*