Goed fantasyboek van Nederlandse bodem

In het begin moest ik er wel even inkomen, maar toen ik in De nachtuilen zat, ging het als een speer en las ik achter elkaar en dat ondanks de 384 bladzijdes. Jeroen van Unen heeft een lekker vlotte schrijfstijl en ik denk dat het jongere lezers ook zeker aan zal spreken.

Af en toe is het wel een beetje verwarrend, want het wordt niet vanuit Tobias vertelt. Ook andere personages komen aan het woord in De nachtuilen. Niet allemaal even vaak, maar hier en daar wordt er gewisseld. In de derde persoonsvorm kan dit prima, maar in dit geval had ik het gevoel of het teveel was, of het teveel verraadde.
Hier en daar vond ik het boek ook ietwat kinderlijk aandoen, maar dat was verder niet storend. Het is gelukkig niet constant en Tobias is nog maar een jongen van zestien natuurlijk. Voor mijn gevoel kwam hij wel over als zestienjarige.
De personages zijn nog een klein beetje vlak, maar ik denk dat het in het vervolg goed komt. Ik vond de personages in elk geval leuk genoeg en vooral Rika. Rika is zo heerlijk badass.

Wat ik ook leuk vind, is dat in De nachtuilen een jongen centraal staat en geen meisjes zoals in de meeste YA-boeken. Ik kom bij mannelijke hoofdpersonen in dit genre niet verder dan Sam uit Gone van Michael Grant en Thomas uit The maze runner van James Dashner.

Ik heb genoten van het boek en ik ben heel erg benieuwd naar de rest van De nachtuilen-serie. En Nederlandse schrijvers zijn prima in staat om een goed fantasyboek te schrijven. We hebben die vertaalde werken helemaal niet per se nodig.