Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

verwarrend boek dat je toch in een ruk uit wilt lezen

Het verhaal;
Sophie en Hannah zijn twee tienermeisjes die al hun hele leven zo’n beetje hartsvriendinnen zijn en opgroeien in een klein Belgisch dorp ten tijde van Marc Dutroux. De relatie tussen hen begint te veranderen als ze naar de brugklas gaan. Sophie is het leergierig, sportieve en onopvallende meisje en Hannah is het populaire meisje dat voor het eerst verkering krijgt. Dit zorgt voor wrijving in hun vriendschap. Op een avond zorgt dit voor een confrontatie die vergaande gevolgen heeft voor hun verdere leven. Sophie komt namelijk niet meer thuis. Wat is er gebeurd op die avond en hoe gaat Hannah met de verdwijning van Sophie om?
Mijn mening;
Sarah Meuleman brengt het verhaal van Hannah en Sophie vanuit wisselend perspectief. Het ene moment zitten we in Bachte-Maria-Leerne in 1996 en het andere moment in New York en Noank in 2014/2015. Ze houdt de hoofdstukken heel erg kort, roept vragen op zoals wie is Irminia, wat is de rol van mijnheer Verhoeven, waardoor je steeds geïntrigeerd blijft over het verloop van het verhaal. Ook haar zinnen zijn kort, krachtig. Deze manier van schrijven zorgt voor een dynamisch vertelling. Toch vind ik het verhaal grotendeels onsamenhangend overkomen, omdat het voor mij niet duidelijk wordt waarom ze bepaalde zaken suggereert, zoals het eventuele misbruik van Sophie maar niet verder uitdiept. De hoofdstukken die de levens van Agatha Christie, Barbara Newhall Follet en Virginia Woolf beschrijven dragen voor mij bij aan de verwarring. De meerwaarde m.b.t het verhaal, anders dan dat ze alle drie op een bepaald punt in hun leven zijn verdwenen, zie ik niet. Het slot levert voor mij meer vragen op dan het beantwoord. Voor mijn gevoel zitten er veel tegenstrijdigheden in het laatste hoofdstuk en ik vind het niet duidelijk worden waarom de titel de zes levens van Sophie is geworden, waardoor het een onaf gevoel creëert. Ik kan zelf al twee verklaringen bedenken, maar of het dezelfde zijn als de schrijfster in gedachten had? De beoordeling van het boek vind ik dan ook lastig. Gezien de flaptekst had ik hoge verwachtingen. Er wordt gesproken van een roman die zindert van de suspense, maar dat vind ik absoluut niet. Het intrigeert, maar spannend vind ik het zeker niet. De schrijfstijl is prettig, maar de samenhang warrig. Het boek is voor mij een vat vol tegenstrijdigheden daardoor en geeft geen bevredigend gevoel. Toch bleef het boek trekken en heb ik het boek in een ruk uitgelezen. Het voelt voor mij een beetje zoals ik mij voelde na de film The Matrix, verward, goed aan de ene kant, onbegrijpelijk aan de andere kant. Vandaar dat ik het boek een krappe 3* sterren beoordeling geef. De schrijfstijl en de intrigerende kant zorgen voor de positieve doorslag.
1

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Lisette Woest-Appeldoorn