Knappe thriller met een sublieme sfeerschepping en politiepersonages die je doen gniffelen

Dit is mijn tweede 'Serie Q' boek, na De Vrouw in De Kooi. Ik was benieuwd of deze me ook zo zou bevallen.
En het antwoord is volmonding:ja.
Jussi's personages (inspecteur Carl Morck die liever lui is dan moe, zijn assistent-poetsman Assad met zijn bidmatje, te zoete thee en onverwachte pienterheid, Carls vrouw die terug dreigt te keren naar huis, etc) blijven een glimlach om je mondhoeken toveren.
Het verhaal, dat begint met twee tienerjongens die ergens opgesloten zitten en vrezen voor hun leven, en dan verdergaat met de vondst van een boodschap in een fles (die vervolgens weer een hele tijd ergens op een vensterbank in de zon blijft staan...) is weldoordacht, met een spanning die mooi opbouwt en wordt beschouwd vanuit de ogen van verschillende personages.
De sfeerschepping (Denemarken en zijn kust, de gesloten godsdienstige leefgemeenschappen, de gedachten van de moordenaar) zijn subliem.
Met heel veel plezier gelezen. De ontknoping is een ware rollercoaster. Knap!
Dossier 64 ligt nog op me te wachten. Wat me pleziert.