Knappe hogesnelheidstrein!

'Scorpio' is mijn derde Hilde Vandermeeren, na 'Stille Grond' en 'De toeschouwers'. Al voor ik begon te lezen, wist ik dus al dat ik me aan een snedig geschreven en goed uitgewerkt verhaal kon verwachten. Aangezien Hilde (tot nu) standalones schrijft, was ik enorm benieuwd naar de setting en de personages.
Ik las 'Scorpio' in de Hebban leesclub onder de enthousiaste coaching van Greet Braem. Een eerste ervaring voor me op dat vlak én voor herhaling vatbaar!

'Scorpio' vertelt enerzijds het verhaal van Gaëlle, getrouwd en met een 7-jarig zoontje. Ze is met haar familie op een weekenduitje, wanneer er plots iets gebeurt. Ze wordt wakker in een psychiatrische instelling, weet niets meer én haar zoontje is weg. Wat is er gebeurd en waarom?
Het antwoord op die beide vragen kan Michael geven. Hij is huurmoordenaar en heeft de opdracht aanvaard om Gaëlle en haar zoon te vermoorden. Over Michaels verleden komt de lezer meer te weten via een tweede verhaallijn die zich afspeelt in zijn jeugd in Polen.
Van zodra de levens van Gaëlle en Michael elkaar kruisen, trekt Hilde het verhaal vakkundig op snelheid. De rollercoaster zoeft door de ondergrondse riolen van Parijs en komt uit in Potsdam.

Ook met 'Scorpio' levert Hilde een heel mooi boek af. Tegenover haar 'De toeschouwers' en 'Stille Grond' zit er een stuk meer adrenaline in dit verhaal. Een hoger machogehalte ook, als ik dat zo mag stellen. Huurmoordenaars, geheime organisaties, bunkers, achtervolgingen. Mocht dit boek verfilmd worden, dan zou het een hoog James Bond gehalte hebben. Dit in tegenstelling tot haar eerdere werk, waarbij de gedachtegang en emoties van de personages meer de boventoon hebben. Michaels karakter was door de flashbacks dieper uitgespit, maar over Gaelle en bijv.. Dolores komen we een stuk minder te weten.
De term 'vrouwenthriller' is in de leesclubbespreking een paar keer gevallen. Ik denk erover na. Zijn haar eerdere boeken meer as such te labellen? En is 'Scorpio' dan een 'breder publiek' actiethriller? Mogelijk. In elk geval is Hilde met vlag en wimpel geslaagd in de actiescènes. Heel filmisch geschreven. Daar tegenover staat, dat ik wat sfeerschepping miste bij bijv. de stad Potsdam. Bij de hoofdstukken die zich daar afspelen, zie ik de actie wel, maar het decor niet. Dat geldt dan weer absoluut niet voor Michaels vlucht door het riolenstelsel: daar kreeg ik de stank in m'n neus, de gassen in mijn ogen en keek ik rondom me heen om te zien of er bij mij ook geen ratten zaten. ;-)

Als Hilde in haar vijfde boek evenveel snelheid en spanning legt als in 'Scorpio' gecombineerd met de emoties uit haar eerdere boeken is wat mij betreft de 5* binnen!
.