Nog zo'n Nederlandse dame die straf is in haar genre, de psychologische thriller

Hoe ver kan je man gaan om je het leven zuur te maken? Goede vraag. Heel ver, als je dit boek leest.
Vals Alarm is mijn eerste Marelle Boersma. En ik moet zeggen: ik ben onder de indruk.
Het verhaal vangt aan wanneer de verteller (het boek is, zoals vaak bij Nederlandse auteurs, geschreven in de ik-vorm) in een benarde situatie zit. Ze is verward, waarschijnlijk dronken. Wordt aangevallen, slaat wild om zich heen. Het verhaal gaat verder met haar ontwaken in een bosje, aangerand. Even later wordt ze gearresteerd. Ze wordt ervan beschuldigd haar ex-man te hebben vermoord. Heeft ze dat? Ze weet het niet meer.
In de tweede tijdslijn, die door het hele boek geweven zit, gaan we terug in de tijd, startend vanaf het moment waarop Roderick, Janna's man, haar koudweg verklaart dat hij het huis te koop heeft gezet. Janna probeert voor haar dochter Fleur te zorgen zo goed ze kan, maar raakt aan de drank. Van dan af gaat het voor haar van kwaad naar erger.
Net als bvb. Linda Jansma heeft Marielle Boersma de kunst om de lezer begrip te doen hebben voor de situatie en de geestelijke toestand van een underdog, een getormenteerd slachtoffer, zeer goed in de schrijfstok.
Vals Alarm is heel beklijvend, oog openend en tegelijkertijd een rasechte pageturner.
Werkelijk prachtig gedaan. Alweer een zeer knappe Nederlandse auteur gevonden.