Zalig misselijkmakende thriller

Tamara Geraeds werd als Zeeuwse schrijfster vooral bekend met haar jeugdboeken over een avontuurlijke jongen Christopher Plum. Dankzij enkele kortverhalen en wat dichtwerk, werd al gauw duidelijk dat ze zich niet zomaar in een genrevakje liet stoppen en meer aankon dan de werken waarmee ze bekendheid verwierf. Met haar nieuwste telg “Echo”, laat ze echter al het voorgaande ver achter zich en richt haar pijlen op de liefhebber van spannende thrillers.

Sara is een zevenjarig meisje, dat getiranniseerd wordt door haar alleenstaande moeder. Die Moeder (ja met hoofdletter M) haalt haar levensvreugde uit het verzinnen van de meest wrede straffen voor haar dochter en houdt er een heel aparte opvoedingsstijl op na. De buitenwereld heeft geen weet van het bestaan van Sara, evenmin als Sara de buitenwereld kent of ooit gezien heeft. Binnen de vier muren van Moeders huis leeft ze als persoonlijke slaaf die aan elke gril van haar kwelgeest moet voldoen. Beetje bij beetje komt Sara echter tot het besef dat dit niet het leven kan zijn dat voor haar is weggelegd en droomt ze van een leven buiten deze gevangenis.

Tamara Geraeds neemt in dit gruwelverhaal geen blad voor de mond en weet telkens in enkele treffende zinnen de meest uiteenlopende emoties neer te pennen. We beleven het verhaal vanuit het standpunt van de hoofdpersonages die op hun eigen wereldvreemde wijze met hun werkelijkheid proberen om te gaan. Verwacht bij dit boek echter geen klassieke opbouw waarbij een misdaad moet opgelost worden of waar een knappe detective zonder wroeging achter een moordenaar aan gaat. Echo dompelt de lezer onder in een rauwe en keiharde ervaring die akelig realistisch aanvoelt. De auteur slaagt erin om haar publiek te laten balanceren op die delicate grens tussen een ijzersterke leeservaring en een misselijkmakende plot. En telkens wanneer je als lezer denkt dat de climax nu wel achter de rug is en de gruwel kan afnemen, schakelt het verhaal een trapje hoger.

Het mag duidelijk zijn dat tere zieltjes dit boek beter links laten liggen. Echo gaat door merg en been en stopt zelfs daar niet. Dit boek kaatst je heen en weer tussen sympathie en afkeer in een enkele pennentrek om je tenslotte achter te laten met een schuldgevoel omdat je enorm hebt genoten van dit sterk staaltje lectuur. Tamara Geraeds katapulteert zichzelf met Echo naar de hoogste regionen van het thrillergenre. Rauw, keihard en wondermooi frustrerend, beter dan dit zal je maar zelden ontdekken.