Een dagboek dat niet in een vakje kan gestopt worden

Wie een beetje de boekenreleases van naderbij volgt, kan zowat elke week wel een debuut ontdekken in de meest uiteenlopende genres. En meestal houden deze uitgaves zich dan ook heel netjes en trouw aan de grenzen van de genre-eigen ongeschreven wetten. Wanneer we echter de lading Boek10-uitgaves van dit jaar in onze handen kregen, was er één boek dat zich niet meteen in een vakje liet stoppen : Fantoomregen van Onno-Sven Tromp.

In het verhaal wordt Peter van Vriesland op onderzoek uitgestuurd naar Tanzania om een schimmig welzijnsproject weer op de rails te helpen. Het hoe en waarom van dit project is hem echter onduidelijk en ook zijn eigenlijke taak in dit land is met de meeste omzichtigheid omschreven. Hij is dus vooral op zichzelf aangewezen in een streek die nog maar in het beginstadium van een moderne beschaving vertoeft, waar het ritme van het leven een andere maatstaf volgt dan het geïndustrialiseerde Westen, en waar de realiteit haast ondoorgrondelijk lijkt.

Het hele verhaal leest net zoveel als een dagboek als een roman en dan toch weer niet. Het heeft een zweem van fantasie, maar blijft ten allen tijde als uiterst geloofwaardig en waargebeurd aanvoelen. De schrijver trakteert zijn lezers op een uiterst menselijk verhaal, waarbij de emoties van Peter van Vriesland haast tastbaar worden neergepend. De eigenlijke leesbeleving hangt nogal sterk samen met de wijze waarop je de hele plotlijn interpreteert. Terwijl bepaalde gebeurtenissen voor de ene lezer een haast komische noot zullen aanslaan, zal bij een ander vooral frustratie overheersen en dat maakt dit boek een unicum. De omgeving en diverse personages die de protagonist tijdens zijn omzwervingen tegen het lijf loopt worden als uiterst realistisch aanvoelende karakters afgeschilderd. Hierdoor wordt je als lezer haast meteen in het verhaal gezogen.

Niettegenstaande de nogal omslachtige reis die het hoofdpersonage moet uitvoeren om zijn uiteindelijke doel te bereiken, beslaat de leesbeurt slechts een 180 pagina’s. Verwacht echter geen hoog oplopende spanningsbogen of lang uitgesponnen anticlimaxen, maar laat je gewoon onderdompelen in een exotische sfeer en de meeslepende schrijfstijl van een debuterend topauteur. Een hapklare brok dus voor de fanatieke boekenliefhebber die een namiddagje wil vertoeven in de onwerkelijkheid van de Afrikaanse cultuur. Een aanrader voor elke lezer die even van de platgetreden genrepaden af wil.