Een YA-debuut om u tegen te zeggen

Esther woont als veertienjarige in een modaal dorp in de Pyreneeën samen met haar vader en moeder. Haar leven lijkt dat van een doodnormale puber, met haar eigen puberale bezorgdheden, de huishoudelijke taken die ze moet voldoen inclusief studentenjob in de lokale supermarkt. Net als iedere leeftijdsgenoot wil ook zij graag naar feestjes en met vrienden erop uit trekken, maar verder dan dat reiken haar zorgen niet. Tot op het moment dat ze de raad van haar moeder in de wind slaat en de voordeur opent voor drie vreemde mannen. Ze dringen op brutale wijze haar huis binnen, injecteren en onbekende vloeistof in haar nek en verplichten haar het stilzwijgen te bewaren over de gebeurtenissen, want ze komen nog terug… Dit is de premisse van een hele reeks gebeurtenissen die het leven van Esther overhoop gooien en haar in een ongekend avontuur storten.

In de ban van de Wolf is het debuut van Christine Charliers en wat voor één.
De schrijfster opent meteen hoog op de spanningsboog en weet daarmee vanaf de openingssequentie de aandacht van de lezer op te wekken. Hoe ongelooflijk de gebeurtenissen in deze novelle ook mogen zijn, Charliers blijft steeds zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid aanleunen zodat ook de fantasy-elementen als best realistisch aanvoelen (één uitzondering op die regel : wanneer de transformatie gebeurt van tweevoeter naar viervoeter, wordt de kledij van de hoofdpersonages schijnbaar mee gemuteerd, wat toch even de wenkbrauwen laat fronsen, maar dit doet niets af aan de schitterende totaalervaring).

Haar hoofdpersonage Esther, is niet verworden tot een soort heldin, maar kent haar gebreken en problemen zoals ieder van die leeftijd ze beleeft, ze wordt geportretteerd als de modale puber met haar normale puberleven. Hector mag dan weer samen met Els als moreel kompas fungeren en neemt de rol van verantwoordelijke ouder op zich, terwijl de echte ouders van Esther uit het plaatje zijn verdwenen. Tussen onze hoofdrolspeelster en dit laatste tweetal speelt een substituut ouder-kindrelatie die voor elke lezer uiterst vertrouwd zal aanvoelen. Niettegenstaande de goede raad van Hector, begaat Esther toch tal van fouten en niettegenstaande de kordate reactie van haar tijdelijke voogd en de emotionele turbulentie die ze doormaakt, blijft toch ten allen tijde het wederzijds respect de bovenhand halen. De protagonisten Esther en Jonathan worden met voldoende diepgang in het verhaal uitgewerkt, terwijl anderen, zoals bijvoorbeeld Hector, zich dan weer in een waas van mysterie hullen.

Het verhaal is een schoolvoorbeeld van hoe een YA-fantasieboek moet geschreven worden en dan toch weer verrassend niet. Het is netjes gestructureerd met een grote portie spanning, een vleugje romantiek, de typische jeugdige problematieken en een karakteristieke opbouw. Bij een eerste leesbeurt valt meteen op dat het eindproduct aan een strakke regie en onderzoek werd onderworpen alvorens het op het grote publiek werd losgelaten, van schoonheidsfoutjes (hoe klein dan ook) is hoegenaamd geen sprake. De tussentijdse climaxmomenten worden telkens netjes afgerond, en op het einde van het verhaal heeft Christine Charliers meer dan voldoende vragen beantwoord om het boek te laten beklijven en voldoende vragen onbeantwoord gelaten om een vervolgverhaal van evenzoveel mysterie en inhoud te voorzien. Dit is een debuut dat bij voorkeur in één ruk wordt uitgelezen.