Matige Young Adult die nooit echt van de grond komt

Marita de Sterck kon in het verleden met haar uitgebreide bibliografie al meermaals genieten van uiterste positieve reacties van haar fans en diverse lezerspanels. Met Duivelskruid mag ze ondertussen al een vijftigtal uitgaves op haar CV plaatsen. Deze titel die als young adult wordt aanbevolen brengt het verhaal van een uiterst disfunctionele familie met tal van problemen die al enkele decennia terug in de tijd hun oorsprong vonden. De schrijfster brengt deze problemen aanvankelijk aan door de conversaties van de betrokken personages in hun tijdsgebonden taalgebruik neer te pennen. Helaas betekent dit geen echte meerwaarde voor het verhaal en is het bovenal vijftig pagina's lang worstelen om het verhaal te volgen en de gebeurtenissen correct te plaatsen. Daarnaast krijgen we een thematiek die niet meteen heel hoog scoort op de interesselijst van het doelpubliek van jongvolwassenen. Terwijl je door de blurb de indruk krijgt dat het hier om een fantasieverhaal zou gaan, wordt de lezer echter getrakteerd op een pseudo-roman die nooit echt van de grond komt. Wanneer je een derde van het boek achter de kiezen hebt, wordt de schrijfstijl wat toegankelijker en zijn de gebeurtenissen makkelijker te volgen. Beetje bij beetje krijgt de lezer de oorzaken van de familieproblemen voorgeschoteld en die zorgen op z'n zachtst gezegd niet meteen voor sympathie bij het ondergeschikte hoofdpersonage van Omatan. Halverwege het boek is de toon gezet en worden enkel de reeds aangebrachte verhaalelementen verder uitgewerkt. Het einde kan dan ook bezwaarlijk een climax genoemd worden. Als eerst ervaring met de schrijfsels van Marita de Sterck is Duivelskruid helaas een valse noot en kan ik niet zeggen dat mijn interesse in haar overige werken is gewekt.