Een hoofdpersonage dat helaas het gewicht van het verhaal niet kan dragen

Wanneer je de Vlaamse succesvolle thrillerschrijvers op een rijtje zet, kom je tot de vaststelling dat die lijst niet zo heel erg lang blijkt te zijn. De namen die het meest over de tong zullen gaan zijn Aspe, Coppers of Carron en daar houdt het zo wel al een beetje mee op. Hilde Vandermeeren die in 2013 de overstap maakte van kinder- en jeugdboeken naar het thrillergenre, wist ondertussen al een redelijk aantal fans achter zich te scharen. Ze bewees de competitie met de meer bekende schrijvers aan te kunnen door zich hoog in te lijsten te nestelen voor de gouden strop, de hercule poirotprijs of de diamanten kogel. In Vandermeerens vijfde thriller moet haar hoofdpersonage een constante strijd leveren met haar niet alledaagse aandoening (narcolepsie), terwijl ze in de twijfel leeft of ze nu al dan niet zelf verantwoordelijk is voor alles wat rond haar verkeerd gaat.
De schrijfster weet heel passend de beklemmende sfeer neer te zetten waarbinnen de gebeurtenissen zich afspelen en laat je als lezer perfect meevoelen wat het hoofdpersonage moet ondergaan. Kate wordt doorheen de eerste hoofdstukken voldoende aan het publiek voorgesteld zodat je als lezer haast instant sympathie voor haar weet op te brengen. De overige personages krijgen echter heel wat minder diepgang, waardoor meteen duidelijk is dat ze als niet veel meer dan kanonnenvoer ten tonele worden gebracht. Ook de eigenlijke locatie in Londen brengt weinig tot geen meerwaarde voor het verhaal.
Niettegenstaande het medeleven voor de aandoening van het hoofdpersonage en de problemen die ze doormaakt, kan je als lezer maar al te vaak vraagtekens plaatsen bij het realisme van het geheel. Kate staat als protagonist niet sterk genoeg in haar schoenen om het gewicht van het verhaal te dragen.
De hele korte hoofdstukken krikken het verhaaltempo op tot erg aangename snelheden waardoor ook een leesbeurt erg vlot vordert. Hilde Vandermeeren bewijst met deze thriller opnieuw dat ze haar vak als schrijfster goed beheerst en voor fans is dit een bevestiging van wat ze tot nu toe heeft bereikt. Wanneer je echter het blockbustergevoel nastreeft bij het lezen van een thriller zal je met “Schemerzone” bedrogen uitkomen. Dit voelt eerder als een tvfilm die weliswaar de middelmaat overstijgt, maar snel zal vergeten worden. Jammer, want er zat meer potentieel in deze verhaallijn.