Lezersrecensie
Een meesterlijk complot
Grisham slaat hard
Hij doet het weer, John Grisham slaat de spijker op de kop. En niet zomaar, maar hard en doelgericht. ‘Achter gesloten deuren’ is een echte musthave . Deze constatering zou op zich niet moeten verbazen. Grisham is nu eenmaal bekend om zijn vlotte, verrassingsvolle thrillers. Hij heeft al verschillende bestsellers op zijn naam staan zoals ‘The Firm’. ‘The Pelican Brief’, de originele titel van ‘Achter gesloten deuren’- een die beter bij het verhaal past - voldoet zonder twijfel aan de criteria voor een goede John Grisham. Mijn mening wordt gedeeld door verschillende recensenten en andere boekenwormen in de wereld. ‘The Pelican Brief’ is bovendien verfilmd met in de hoofdrol niemand minder dan Julia Roberts. In de eerste plaats, toegegeven, is deze ‘pageturner’ voer voor mensen die oprecht openstaan voor of geïnteresseerd zijn in rechten en de hele poespas inclusief de dramatiek die er bij komt kijken. Als je je zelf hier niet in herkent, raad ik je aan geen Grisham te lezen, wat spijtig is. Al zijn verhalen gaan immers over dit onderwerp of hebben er mee te maken. John Grisham haalt hiervoor inspiratie uit zijn eigen leefwereld. Hij studeerde aan de juridische faculteit van de universiteit van Mississippi en werkte daarna nog tien jaar als jurist. Hierdoor is hij in staat om het verhaal overtuigend en boeiend neer te pennen.
Hersenspinsels
In één nacht worden twee belangrijke rechters van het Hooggerechtshof in Amerika dood teruggevonden. Abe Rosenberg was 91 jaar oud en sukkelde met zijn gezondheid, maar de veel jongere Jensen was kerngezond. Moord is het duidelijke verdict van de FBI. De FBI en de CIA worden opgeroepen de zaak te onderzoeken. Al snel blijkt dat de moordenaar vinden niet zo simpel zal zijn en dat achter de moorden een ingewikkeld en duister complot zit. In New Orleans hoort de aantrekkelijke en intelligente rechtenstudente Darby Shaw het tragische nieuws. Geïntrigeerd besluit ze de zaak zelf te onderzoeken. Na een paar dagen is het pelikaan dossier geschreven mét een naam. De zaak wordt echter al snel onwaarschijnlijk geacht door Darby zelf. Maar wanneer ze ternauwernood aan een aanslag ontsnapt, waarbij haar minnaar en rechtendocent Thomas Callahan omkomt, wordt duidelijk hoe dicht ze wel niet bij de waarheid zit. Het dossier is in verkeerde handen gevallen en het is duidelijk dat iemand de waarheid onder de radar wil houden. Darby Shaw roept noodgedwongen de hulp in van journalist Gray Grantham. Samen gaan ze verder op onderzoek waarbij ze allebei groot gevaar lopen want die iemand stopt voor niets om deze ondenkbare misdaad voorgoed te begraven.
Grisham koos ervoor de verhaallijn vanuit verschillende standpunten te vertellen. Hij gunt ons een kijk in de hersenspinsels van de president, het hoofd van de FBI, Darby, Gray en nog talloze andere personages die de lezer een beter inzicht levert in hun gevoelens, de complotten, belangenvermengingen en vriendjespolitiek. Zo krijgt het verhaal diepgang en transformeren de personages in round characters. Nochtans maken niet alle personages deze transformatie mee. De president is vrij karikaturaal voorgesteld net als zijn rechterhand, de slimme en sluwe Coal. Op sommige momenten worden deze personages een beetje te slecht voorgesteld, of zoals Chrisopher Lehmann-Haupt schrijft in ‘The New York Times’ :‘people in power are brutally cynical and manipulative and will do just about anything to get a leg up.’ Dit kan een beetje ongeloofwaardig overkomen.
Opgelet! Het boek vergt wel enige vorm van concentratie van de lezer. Dit boek kan je niet hersenloos lezen want dan wordt het meervoudig perspectief dat constant verwisselt moeilijk te volgen. Het verhaal heeft vele troeven. Grisham speelt in op onze natuurlijke drang om meer te weten te komen en geheimen te ontrafelen en pint zo de lezer vast aan de pagina’s. Hij deelt met ons de geheimen van de FBI, het Witte huis,… Dit aspect kan je interpreteren als kritiek op de dubbele agenda’s van belangrijke en invloedrijke instellingen die juist wél eerlijk zouden moeten zijn en de waarheid zouden moeten verkondigen aan het publiek. John Grisham laat doorheen het verhaal de spanning stijgen. Voortdurend vraag je je af: ‘wie is er te vertrouwen? Wat is veilig?’ Ook zet hij een geloofwaardig protagonist neer die haar mannetje kan staan tussen de vele machomannen in het verhaal en van haar afbijt. In het verloop van het verhaal beginnen de puzzelstukjes langzaam in elkaar te vallen maar toch word je tot het einde in spanning gehouden.
Mooie liedjes…
Onbevooroordeeld geef ik toe dat dit boek een is die je in je collectie moet hebben. Niet bij iedereen zal het verhaal er even makkelijk in gaan, zeker als je je gedachten er niet bijhoudt. Toch kan je er niet om heen dat het verhaal sterk geschreven, spannend en een echte page-turner is. En voor de eeuwige sceptici onder ons die twijfelen of andere Grishams ook de moeite waard zullen zijn, heb ik alleen dit te zeggen: mooie liedjes duren soms langer dan je denkt…
Bronnen:
Wikipedia. John Grisham. Geraadpleegd op 20 september, via https://nl.wikipedia.org/wiki/John_Grisham
Christopher Lehmann-Haupt, 27 februari 1992. Books of The Times; 2 Justices Are Dead. Who Profits? Geraadpleegd op 21 oktober 2016, via http://www.nytimes.com/1992/02/27/books/books-of-the-times-2-justices-are-dead-who-profits.html
Hij doet het weer, John Grisham slaat de spijker op de kop. En niet zomaar, maar hard en doelgericht. ‘Achter gesloten deuren’ is een echte musthave . Deze constatering zou op zich niet moeten verbazen. Grisham is nu eenmaal bekend om zijn vlotte, verrassingsvolle thrillers. Hij heeft al verschillende bestsellers op zijn naam staan zoals ‘The Firm’. ‘The Pelican Brief’, de originele titel van ‘Achter gesloten deuren’- een die beter bij het verhaal past - voldoet zonder twijfel aan de criteria voor een goede John Grisham. Mijn mening wordt gedeeld door verschillende recensenten en andere boekenwormen in de wereld. ‘The Pelican Brief’ is bovendien verfilmd met in de hoofdrol niemand minder dan Julia Roberts. In de eerste plaats, toegegeven, is deze ‘pageturner’ voer voor mensen die oprecht openstaan voor of geïnteresseerd zijn in rechten en de hele poespas inclusief de dramatiek die er bij komt kijken. Als je je zelf hier niet in herkent, raad ik je aan geen Grisham te lezen, wat spijtig is. Al zijn verhalen gaan immers over dit onderwerp of hebben er mee te maken. John Grisham haalt hiervoor inspiratie uit zijn eigen leefwereld. Hij studeerde aan de juridische faculteit van de universiteit van Mississippi en werkte daarna nog tien jaar als jurist. Hierdoor is hij in staat om het verhaal overtuigend en boeiend neer te pennen.
Hersenspinsels
In één nacht worden twee belangrijke rechters van het Hooggerechtshof in Amerika dood teruggevonden. Abe Rosenberg was 91 jaar oud en sukkelde met zijn gezondheid, maar de veel jongere Jensen was kerngezond. Moord is het duidelijke verdict van de FBI. De FBI en de CIA worden opgeroepen de zaak te onderzoeken. Al snel blijkt dat de moordenaar vinden niet zo simpel zal zijn en dat achter de moorden een ingewikkeld en duister complot zit. In New Orleans hoort de aantrekkelijke en intelligente rechtenstudente Darby Shaw het tragische nieuws. Geïntrigeerd besluit ze de zaak zelf te onderzoeken. Na een paar dagen is het pelikaan dossier geschreven mét een naam. De zaak wordt echter al snel onwaarschijnlijk geacht door Darby zelf. Maar wanneer ze ternauwernood aan een aanslag ontsnapt, waarbij haar minnaar en rechtendocent Thomas Callahan omkomt, wordt duidelijk hoe dicht ze wel niet bij de waarheid zit. Het dossier is in verkeerde handen gevallen en het is duidelijk dat iemand de waarheid onder de radar wil houden. Darby Shaw roept noodgedwongen de hulp in van journalist Gray Grantham. Samen gaan ze verder op onderzoek waarbij ze allebei groot gevaar lopen want die iemand stopt voor niets om deze ondenkbare misdaad voorgoed te begraven.
Grisham koos ervoor de verhaallijn vanuit verschillende standpunten te vertellen. Hij gunt ons een kijk in de hersenspinsels van de president, het hoofd van de FBI, Darby, Gray en nog talloze andere personages die de lezer een beter inzicht levert in hun gevoelens, de complotten, belangenvermengingen en vriendjespolitiek. Zo krijgt het verhaal diepgang en transformeren de personages in round characters. Nochtans maken niet alle personages deze transformatie mee. De president is vrij karikaturaal voorgesteld net als zijn rechterhand, de slimme en sluwe Coal. Op sommige momenten worden deze personages een beetje te slecht voorgesteld, of zoals Chrisopher Lehmann-Haupt schrijft in ‘The New York Times’ :‘people in power are brutally cynical and manipulative and will do just about anything to get a leg up.’ Dit kan een beetje ongeloofwaardig overkomen.
Opgelet! Het boek vergt wel enige vorm van concentratie van de lezer. Dit boek kan je niet hersenloos lezen want dan wordt het meervoudig perspectief dat constant verwisselt moeilijk te volgen. Het verhaal heeft vele troeven. Grisham speelt in op onze natuurlijke drang om meer te weten te komen en geheimen te ontrafelen en pint zo de lezer vast aan de pagina’s. Hij deelt met ons de geheimen van de FBI, het Witte huis,… Dit aspect kan je interpreteren als kritiek op de dubbele agenda’s van belangrijke en invloedrijke instellingen die juist wél eerlijk zouden moeten zijn en de waarheid zouden moeten verkondigen aan het publiek. John Grisham laat doorheen het verhaal de spanning stijgen. Voortdurend vraag je je af: ‘wie is er te vertrouwen? Wat is veilig?’ Ook zet hij een geloofwaardig protagonist neer die haar mannetje kan staan tussen de vele machomannen in het verhaal en van haar afbijt. In het verloop van het verhaal beginnen de puzzelstukjes langzaam in elkaar te vallen maar toch word je tot het einde in spanning gehouden.
Mooie liedjes…
Onbevooroordeeld geef ik toe dat dit boek een is die je in je collectie moet hebben. Niet bij iedereen zal het verhaal er even makkelijk in gaan, zeker als je je gedachten er niet bijhoudt. Toch kan je er niet om heen dat het verhaal sterk geschreven, spannend en een echte page-turner is. En voor de eeuwige sceptici onder ons die twijfelen of andere Grishams ook de moeite waard zullen zijn, heb ik alleen dit te zeggen: mooie liedjes duren soms langer dan je denkt…
Bronnen:
Wikipedia. John Grisham. Geraadpleegd op 20 september, via https://nl.wikipedia.org/wiki/John_Grisham
Christopher Lehmann-Haupt, 27 februari 1992. Books of The Times; 2 Justices Are Dead. Who Profits? Geraadpleegd op 21 oktober 2016, via http://www.nytimes.com/1992/02/27/books/books-of-the-times-2-justices-are-dead-who-profits.html
2
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
