Donkerblauwe woorden

Met hoge verwachtingen begon ik in Donkerblauwe woorden. Ik had al zoveel goeds gehoord over dit boek dat ik niet kon wachten om het zelf te ontdekken!

Het allereerste wat elke lezer niet kan missen in dit boek is de boekhandel van de vader van Henry. In deze boekhandel is er de brievenbibliotheek aanwezig. Een geweldig leuk concept! Ik wilde meteen een bezoekje brengen aan deze boekhandel en misschien ook wel een boodschap achterlaten.

De bladzijdes tussen de twee hoofdstukken zijn ook heel leuk ingevuld. Je ademt gewoon de boekhandel in met enkel de illustraties in dit boek. Hierdoor stegen mijn verwachtingen helemaal! Een verhaal over een boekhandel moest mij toch helemaal overtuigen. Spijtig genoeg was dit niet het geval. Het verhaal blijft heel hard op de oppervlakte.

We hebben een wisselend perspectief tussen Henry en Rachel, waar ik heel grote fan van ben! Zo krijg je het verhaal vanuit meerdere perspectieven te zien en weet je meestal meer als de personages zelf. In dit boek voelde dit echter niet aan als een meerwaarde. Er was heel vaak herhaling, wat me normaal niet zo opvalt, maar hier toch een beetje stoorde.

Ik denk dat mede door de hoge verwachtingen het boek een beetje tegenviel. Het idee voor het verhaal was heel goed, maar voor mij had het beter uitgewerkt moeten worden. Het voelde eerder aan als een jeugdboek dan als een YA.