Oprecht

Oprecht gelukkig was ik toen ik hoorde dat ik mee mocht doen met de leesclub van ‘Oprecht’ bij Hebban. Ik ben een grote fan van Colleen Hoover en las al veel van haar boeken in het Engels omdat ze nog niet vertaald werden.

Colleen Hoover heeft weer een heerlijke feelgood-roman geschreven. Ze weet de spanning erin te houden door heel veel onverwachte elementen in het verhaal te steken. Naarmate het verhaal vordert blijf je verrast worden.

Het verhaal wordt besproken vanuit twee perspectieven, namelijk vanuit Owen en van Auburn. Ik lees heel graag verhalen die meerdere perspectieven bevatten. Hierdoor krijg je een extra beeld en altijd ook iets meer informatie om een persoon te begrijpen. Bij Owen is dit af en toe echt wel een plus-punt geweest. Soms had ik het gevoel dat hij heel rare dingen deed, maar als je dan het verhaal vanuit zijn kant leest snap je waarom hij dit deed en is het niet meer raar.

In het boek worden er regelmatig illustraties getoond van de kunstwerken van Owen. Dit is een absolute meerwaarde aan het verhaal. Je ziet waar ze over vertellen en je kan je een beter beeld vormen van de kunst waar ze over praten.

Het laatste hoofdstuk is voor mij persoonlijk het mooiste en geeft nog een extra dimensie aan het verhaal. Opeens worden er heel veel dingen duidelijk, die op zich niet geweten moesten zijn, maar nu ik ze ken werd het verhaal nog mooier. Bij dit laatste hoofdstuk heb ik dan ook even enkele traantjes gelaten.

Colleen Hoover heeft me weer weten mee te slepen met haar verhaal. Ik kon het boek niet wegleggen, de paar uur slaap die ik hierdoor miste nam ik er met veel plezier bij. Ik geef het boek 5 sterren.