Een mooi debuut rijk aan Afrikaanse cultuur

Children of Blood and Bone vertelt eerst en vooral het verhaal van Zélie. Zélie is de dochter van een maji. Dat is iemand die magie bezit in het koninkrijk Orïsha. Zelf zou ze ook een maji zijn, als de koning de burgers niet van alle magie had ontdaan. Wreed? Nog niet wreed genoeg blijkbaar, want ook al waren de maji machteloos, toch moesten degenen die ooit magie gekend hadden allemaal dood.

Ondertussen zijn we zo veel jaren later en Zélie is een koppige meid geworden met een neus voor problemen. Niet echt een sympathiek karakter, maar dat mag zeker ook eens in YA-boek. Wanneer Zélie op een dag handel drijft op de markt in de hoofdstad, loopt ze letterlijk de prinses Amari tegen het lijf. Waar Zélies personage afweek van de standaard en verfrissing bood, is Amari de personificatie van cliché. Ze is de verwende prinses die wegloopt van huis en helemaal hulpeloos is. Gelukkig ontwikkelt de prinses zich nog tot een echte vechter en blijft ze niet zo stereotiep.

Wanneer Zélie beseft dat de rol die prinses Amari in haar bezit heeft, de sleutel is om magie terug te brengen, laat ze de prinses meereizen met haar en haar broer Tzain. Van Tzain kom je te weinig te weten. De enige karaktertrek die je meekrijgt, is dat hij een heel groot verantwoordelijkheidsgevoel heeft. Nochtans is hij doorheen heel het boek aanwezig. Hij zou veel beter uitgewerkt kunnen zijn.

Dit trio wordt op de hielen gezeten door Inan, de kroonprins en broer van Amari. Inan worstelt met zichzelf. Hij heeft zijn hele leven geleerd de maji te haten, maar uiteindelijk blijkt hij er zelf een te zijn. Doorheen heel het boek staat hij in tweestrijd. Moet hij zijn vader geloven, ook al heeft die hem al eerder leugens wijsgemaakt? Of moet hij erop vertrouwen dat Zélie gelijk heeft en dat magie niet verdorven is? Anders dan bij de meeste prinsen op hun witte paard, is dat innerlijke conflict van Inan niet opgelost in 1,2,3, maar blijft hij worstelen. Ook dat is verfrissend.

Het boek zit vol met actie en leest vlot. Maar ook al eindigt het op een cliffhanger, het plot is toch ietsje te voorspelbaar.

Children of Blood and Bone is een goed boek, maar in tegenstelling tot de meerderheid van de mensen vond ik het niet schitterend. Daarvoor had het toch iets dieper mogen ingaan op het geloof en de karakters van de personages.