Sterke personages in een voortkabbelend verhaal

The Smoke Thieves van Sally Green, die eerder de Half Zwart-trilogie schreef, wordt verteld vanuit vijf verschillende perspectieven.

• The hunter. Tash is een dertienjarig meisje dat op demonen jaagt met Gravell, iemand van wie je zou weglopen als je hem tegenkomt op straat, maar wel met een hart van goud.
• The traitor. March is een van de enige overlevenden van zijn volk en zweert wraak te nemen op de prins die hen heeft laten sterven. Daarom wil hij koste wat kost de bastaard van de prins vinden.
• The thief. Edyon vindt het maar moeilijk om zijn plaats in het leven te vinden.
• The soldier. Ambrose is de persoonlijke bodyguard van prinses Catherine. Maar die twee vertoeven net iets te graag in elkaars gezelschap en de koning krijgt er weet van. Ambrose slaat op de vlucht.
• The princess. Catherine zet koers naar een ander land om met een prins te trouwen die ze nog nooit heeft ontmoet.

De karakters, die zich in drie verschillende landen bevinden, maken allemaal een fysieke reis die heel het boek zal duren. Op die reis groeit elk personage mentaal. Het sterkste en best uitgewerkte element in The Smoke Thieves is dan ook de karakterontwikkeling. Veel actie komt er niet in voor, alleen in het begin en op het einde van het boek een beetje. Er had gerust wat meer in het boek mogen en kunnen gebeuren. Tash’ personage leent zich daar perfect toe.

De rode draad overheen de verhaallijnen is de demonenrook. Pas op het einde, wanneer iedereen elkaar in het hoge noorden van Pitoria ontmoet, wordt het belang van elk perspectief en van die demonenrook duidelijk.

Pitoria is een van de drie landen in de wereld die Sally Green gecreëerd heeft. De verschillende landen hebben allemaal heel aparte gebruiken. Enerzijds is er Brigant dat geregeerd wordt door een machtbeluste en wrede koning en waar vrouwen helemaal niets te zeggen hebben. Anderzijds is er Pitoria, waar de mensen van feesten houden en de mening van vrouwen wel gerespecteerd wordt. Dan rest er nog Calidor. Daar houden de mensen zoveel van hun koning dat ze voor hem elke oorlog zouden winnen.

Sociale thema’s worden ook aangehaald. Zoals hierboven al vernoemd, hebben vrouwen helemaal niets te zeggen in Brigant, maar wel in Pitoria. Verder insinueert de schrijfster ook dat er een relatie tussen twee mannelijke karakters aankomt. Het is positief dat de schrijfster laat weten dat iedereen gelijk is, man of vrouw, homo of hetero, ongeacht de gebruiken van het land.

De echte plotwending wordt pas duidelijk op het einde van het boek en het boek lijdt onder een gebrek aan actie. Maar de zeer goed uitgewerkte personages, de uitmuntende beschrijving van de landen, de snelle perspectiefwissels en de vele nevenfiguren, compenseren dat. Het resultaat is een interessant boek dat je aanzet tot verder lezen.