De illusie bestaat, de desillusie bestaat en de echte liefde bestaat.

De romance begint wanneer een professor op leeftijd een bericht krijgt van ‘Sarah’. Ze sturen elkaar steeds meer berichten en steeds meer lijkend op een wezenlijke aanwezigheid spreidt de professor zijn vleugels, sluit hij zijn ogen en laat hij zich meevoeren op een wind die louter bestaat uit liefde. Liefde voor het onbekende, de angst en het hoogdravende. Het oude gezegde ‘liefde maakt blind’ wordt in dit verhaal gedefinieerd. Welbeschouwd door een achteraf vertellende verteller, dat het geheel interessant maakt.

De stijl van 'Peachez, een romance' draait om de kern heen, geeft het gevoel dat je in een onwerkelijke droom bent gestapt. Juist de stijl is meeslepend, vertraagt het verhaal en dat is hetgeen wat bij een romance nodig is.

We weten vanaf het begin al dat de desbetreffende professor in de hechtenis zit. Deze afloop wordt lang vastgehouden en mondt uit in een anticlimax. Ondertussen voert Pfeijffer steeds mooiere woorden en zinnen op, die het romantische beeld alsmaar versterken. Niet het taalgebruik, noch het verhaal is zo romantisch als de achteraf vertelde beschouwing over ‘de liefde’. Het is een prachtige vertelling van een waargebeurd verhaal, meelevend door een tenenkrommend gevoel van naïviteit, onbegrip en medelijden.
Moraal van het verhaal: de illusie bestaat, de desillusie bestaat en de echte liefde bestaat.