Beter dan Bridget Jones

Onder sterren is een feest van elegantie. Ik lees meestal niet ter ‘verstrooiing’, maar meer om nog iets op te steken. Onder sterren was dan ook niet een boek waar ik zelf op zou zijn gekomen, maar het kwam op mijn pad en ach, waarom ook niet. Meteen vanaf het begin zat ik in een chronische grinnik. Hoe Josefien zich staande weet te houden tussen de stijve Zwitsers en met 0 ervaring een chalet weet te exploiteren. haar avonturen met de exorbitante eisen van de gasten en haar crisismanagement bij de vele dingen die er misgaan, het is zo heerlijk beschreven! Josefiens hersenspinsels, haar twijfels, haar kordate optreden als het moet, haar durf, het is hartverwarmend. Niets menselijks is Josefien vreemd, haar zwak voor de hopeloze ‘schitterende ster’ Jean levert veel problemen op, maar ik kon helemaal meegaan in haar worsteling voor liefde en geluk. Want de liefde, die gutst met grote golven uit die lieve Josefien, of het nou om een hond of een mens gaat – ze omarmt ze met een allesverterende warmte. Springerig door het leven, maar met liefde en creativiteit – het is allemaal zo beeldend beschreven dat je in een soort achtbaan door het verhaal glijdt. Natuurlijk heeft Josefien stress, en je voelt als lezer met haar mee als ze kalm een onmogelijke eis van haar klant pareert: ‘Natuurlijk,’ zei ik, terwijl mijn buik veranderde in een omnikorf waarin vlinders en wespen druk door elkaar vlogen. Maar die stoere Josefien gaat door. En je leeft niet alleen met haar mee, je wilt haar ook zijn.
Lees dit boek, en ga net zoals ik van Josefien houden.