Niet onaardig

Henry de Hoon publiceert sinds 2001 (misdaad)romans. Hij schreef onder meer de drielandentrilogie (met inspecteur Tom Vriens; Drielandenmoord, Moorddate, Moord op recept) en zijn thriller ‘Dood vermogen’ werd genomineerd voor de ‘Diamanten Kogel’.
Plot:
Als Simon Colijn naar Londen gaat om zijn vermiste zus te zoeken, ontdekt hij dat in het huis van haar mysterieuze benedenbuurman een overval is gepleegd. Even later wordt ook nog een lijk van een vrouw in de tuin ernaast gevonden. Met een angstig voorgevoel volgt hij een spoor naar het vluchtelingenkamp in Calais. Haar verdwijning wordt alleen maar raadselachtiger.

Vluchtelingen, extremisten, filantropie en bedrog: een ingenieuze mozaïekvertelling brengt de puzzelstukjes samen.

De Hoon verstaat de kunst om in een paar zinnen een sfeer te schetsen. Zoals in het begin, als de hoofdpersoon het appartement van zijn vermiste zus betreedt. De afwezigheid die je dan voelt is door De Hoon tastbaar gemaakt.
Of van iemand die in een verwaarloosde tuin loopt:

Een extra redactieronde van de uitgever was op zijn plek geweest. Hier en daar tik- en schrijffouten, of dezelfde woorden vlak na elkaar. Misschien dat ik er meer van maak dan de gemiddelde lezer, maar ik vind dat hoe dan ook jammer.
Het had van mij wat dikker gemogen, dan waren de personages misschien nóg beter tot hun recht gekomen.

Goed boek, alleen al vanwege de geraffineerde eenvoud waarin het geschreven is.
Plot lijkt wat ingenieuzer dan in de voorgaande boeken. Vooral de mozaïekvertelling komt mooi tot zijn recht. Als thrillerlezer hou ik daarvan, dat ogenschijnlijk losse elementen toch op een mooie manier bij elkaar komen.