Past meer in het detective genre.

De wreker van Laagstad zit in het genre van fantasie boeken. Tijdens het lezen vond ik het beter passen in een detective genre. Er zitten wel wat dingen tussen wat in de fantasiewereld voor komt maar het kwam te weinig naar voren.

Het boek gaat over een man Warden die eerst bij politie werkten maar er uiteindelijk toch voor koos een hele andere kant op te gaan. De meer criminele kant van drugs en alcohol. Tot dat hij op een dag een dood meisje tegen kwam genaamd Tara. Het was nog maar 1 kind. Dit raakte hem toch erger dan hij had verwacht. Door het boek heen wil hij de dader zien te pakken van de dood. Hij stelt zich dus op als een soort detective.

De naam Laagstad zegt het eigenlijk al, het is een stad waar de wat minder bedeelde mensen wonnen. De mannen zijn duidelijk de baas in de relatie en behandelen de vrouwen vaak als grof vuil. Emancipatie was hier duidelijk nog niet aan de orde. Het verhaal lees je ook door de ogen van Warden mee. Soms gaat die terug in de tijd qua gedachten dit is iets wat het verhaal weer wat sterker maakt.

Wat mij vooral opviel aan het boek was de grove taal, in het begin moet je hier misschien aan wennen. Ook gaat de schrijver te snel over dingen heen. Er zaten een spannende stukken in het boek en de oplossing was zo snel, bats, boem in beeld. Dit was een beetje jammer. Verder was ik ook te snel afgeleid. Hierin werd ik niet helemaal meegenomen met het verhaal en vergat wel eens wie, wie nou was.

Begrijp me niet verkeerd het is zeker geen slecht boek vooral niet als debuutroman voor de schrijver. Maar ik had er meer van verwacht.