Lezersrecensie
De goede zoon
In ‘De goede zoon’ van Rob van Essen ga je mee op reis met de hoofdpersoon (man, 60 jaar, schrijver) en zijn kameraad/oud-collega Lennox die hij al jaren niet meer heeft gezien. Hij wordt meegetroond en weet niet waar de reis eindigen zal.
Het verhaal speelt zich af in de toekomst waar het basisinkomen is ingevoerd en robots een steeds grotere rol spelen in de samenleving. De hoofdpersoon, wiens naam niet wordt prijsgegeven, heeft kortgeleden zijn moeder verloren. Tijdens de reis haalt hij veel herinneringen op aan haar, maar ook aan zijn jeugd. In de delen waarin hij in ‘het nu’ leeft, mogen we een kijkje in een mogelijke toekomst nemen. Welke invloed heeft het als iedereen een basisinkomen heeft, waar houdt zich men mee bezig, maar ook hoe het het milieu vergaat.
Herinneringen en ‘het nu’ wisselen elkaar af, waardoor het geen makkelijk leesbaar verhaal is. Ook de schrijfstijl leent zich voor aandachtig lezen, met vaak lange zinnen.
De hoofdpersoon vertelt veel over zijn overleden moeder, die de laatste jaren steeds zwaarder leed aan dementie.
‘In haar geheugen had ik wel willen inloggen, om te kijken wat er nog zat, of alleen de paden waren vernietigd of ook de inhoud weg was, hoe de herinneringen aan de oorlog die opeens terugkwamen maar die ze niet meer kon verwoorden er precies uitzagen.’
Alhoewel ook in 2019 de vooruitgang snel gaat, komen in het boek toch best ongelooflijke dingen voor, zoals zelfrijdende auto’s waarmee je zelfs in gesprek kunt gaan en die de stemming kunnen peilen van de passagiers.
‘Menselijke auto’s zeg ik, dat wilden we als kind al. Dat zagen we als kind al, verbetert Lennox, hoe je gezichten in auto’s kon zien, dat had jij ook vast.’
De hoofdpersoon lijkt in het boek geleefd te worden, hij is een volger.
‘Hij noemt merken en types die mij niets zeggen, ik heb nooit zoveel met auto’s gehad, daarom zit ik op de bijrijdersstoel, mijn hele leven al, ik zou mijn autobiografie zo kunnen noemen, 'Op de bijrijdersstoel', als het niet zo tuttig zou klinken.’
Deze roman is geen luchtig tussendoortje. Wel is het geschikt voor de aandachtige lezer die niet terugschrikt voor een wat moeilijker boek en wellicht de moeite wil nemen het een tweede keer te lezen, om zo alle betekenis en symboliek te doorgronden.
Het verhaal speelt zich af in de toekomst waar het basisinkomen is ingevoerd en robots een steeds grotere rol spelen in de samenleving. De hoofdpersoon, wiens naam niet wordt prijsgegeven, heeft kortgeleden zijn moeder verloren. Tijdens de reis haalt hij veel herinneringen op aan haar, maar ook aan zijn jeugd. In de delen waarin hij in ‘het nu’ leeft, mogen we een kijkje in een mogelijke toekomst nemen. Welke invloed heeft het als iedereen een basisinkomen heeft, waar houdt zich men mee bezig, maar ook hoe het het milieu vergaat.
Herinneringen en ‘het nu’ wisselen elkaar af, waardoor het geen makkelijk leesbaar verhaal is. Ook de schrijfstijl leent zich voor aandachtig lezen, met vaak lange zinnen.
De hoofdpersoon vertelt veel over zijn overleden moeder, die de laatste jaren steeds zwaarder leed aan dementie.
‘In haar geheugen had ik wel willen inloggen, om te kijken wat er nog zat, of alleen de paden waren vernietigd of ook de inhoud weg was, hoe de herinneringen aan de oorlog die opeens terugkwamen maar die ze niet meer kon verwoorden er precies uitzagen.’
Alhoewel ook in 2019 de vooruitgang snel gaat, komen in het boek toch best ongelooflijke dingen voor, zoals zelfrijdende auto’s waarmee je zelfs in gesprek kunt gaan en die de stemming kunnen peilen van de passagiers.
‘Menselijke auto’s zeg ik, dat wilden we als kind al. Dat zagen we als kind al, verbetert Lennox, hoe je gezichten in auto’s kon zien, dat had jij ook vast.’
De hoofdpersoon lijkt in het boek geleefd te worden, hij is een volger.
‘Hij noemt merken en types die mij niets zeggen, ik heb nooit zoveel met auto’s gehad, daarom zit ik op de bijrijdersstoel, mijn hele leven al, ik zou mijn autobiografie zo kunnen noemen, 'Op de bijrijdersstoel', als het niet zo tuttig zou klinken.’
Deze roman is geen luchtig tussendoortje. Wel is het geschikt voor de aandachtige lezer die niet terugschrikt voor een wat moeilijker boek en wellicht de moeite wil nemen het een tweede keer te lezen, om zo alle betekenis en symboliek te doorgronden.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Lucette
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
