Een geweldig debuut

Als je net in ‘Zusje’ begonnen bent, is het even wennen aan de schrijfvorm. Rosamund Lupton schrijft het verhaal in briefvorm vanuit ik-persoon Beatrice aan jij-persoon Tess. Daarbij springt ze soms van de hak op de tak door het dan over het heden en dan over het verleden te hebben. Als je daar eenmaal aan gewend bent, vormt een spannend en interessant boek.

De spanning in ‘Zusje’ is tweeledig: je volgt aan de ene kant de zoektocht naar de waarheid en aan de andere kant de zoektocht naar de eventuele dader. Beatrice is ervan overtuigd dat Tess door iemand anders in de problemen is geraakt, ook al gelooft de rest van haar omgeving dat niet. Haar doorzettingsvermogen wordt op een prachtige en gedetailleerde manier weergegeven. Deze gedetailleerde manier van vertellen komt in het hele boek terug. Daardoor zie je alle gebeurtenissen voor je en voelt het alsof je naast Beatrice zit terwijl ze de brief aan Tess aan het schrijven is.

Lupton werkt naar een zeer verrassende en sublieme ontknoping toe, die je van tevoren niet ziet aankomen. De auteur heeft met ‘Zusje’ een geweldig debuut geschreven dat absoluut naar meer smaakt.