Sprookjesachtig debuut

Gavriel Savit weet de lezer te raken met zijn sprookjesachtige schrijfstijl in zijn debuutroman 'De Zwaluwman', een verhaal dat langzaam wordt verteld en waarin elk woord de aandacht van de lezer verdient.

Het verhaal begint in Krakau tijdens de 2de Wereldoorlog. Anna, een meisje van 7 dat op jonge leeftijd reeds haar moeder heeft verloren, wacht tevergeefs op haar vader. Ze maakt kennis met De Zwaluwman, "Zijn aanwezigheid was als een reusachtige stille wijsvinger tegen de lippen van het universum" , en ze zijn vanaf dan samen onderweg. Reb Hirschl voegt zich later bij hen. De drie hoofdpersonages zijn zeer verschillend. Anna evolueert van een klein afhankelijk meisje naar een jonge onafhankelijke vrouw, maar toch voor altijd verbonden met de Zwaluwman. De Zwaluwman blijft een geheimzinnig en mysterieus figuur. In het begin van het verhaal komt hij heel sterk over, maar op het einde krijgt het mysterieuze ook iets menselijks. Reb Hirschl is een welkome afwisseling in het verhaal. Een 'flierefluiter', maar hij doorgrondt de Zwaluwman wel voor een gedeelte.

Oorlog, taal en vertrouwen zijn de hoofdthema's van dit boek. Maar het opvallendste element is toch wel het taalgebruik van Gavriel Savit. Het verhaal kan in verschillende lagen gelezen worden. Maar is het nodig om dit verhaal volledig te ontrafelen? Als de lezer het verhaal volledig zou begrijpen, verliest het misschien wel veel van zijn schoonheid en magie.