Respect

Margot Vanderstraeten, schrijfster en journaliste, neemt de lezer in Mazzel tov mee naar de joodse buurt in Antwerpen. Die mannen met grote zwarte hoeden (dikwijls zijn die hoeden dan nog in plastic verpakt) en pijpenkrullen, die vrouwen met een pruik en zeer sobere en klassieke kleding... ze zijn je niet onbekend als je in de diamantwijk aan het Centraal Station passeert. Waarom houden ze zich zo vast aan hun geloofsregels? Mazzel tov biedt de lezer een mooie en eerlijke kijk in een orthodox-joods gezin.

"Hoe kon je én van deze tijd zijn én tegelijkertijd zo strikt alle regels, wetten en rituelen van de joodse religie, de joodse cultuur, de joodse identiteit naleven?"

Margot Vanderstraeten werkte in haar studententijd bij een orthodox-joods gezin in Antwerpen, Meneer en Mevrouw Schneider, de zonen Simon en Jakov en de dochters Elzira en Sara. Margot bekommert zich vooral over Jakov en Elzira. Met wederzijds respect vormt zich een hechte band tussen Margot en het gezin. Naast de strenge (en soms absurde) wetten van het geloof is er toch ook plaats voor humor en tolerantie.
Opmerkelijk zijn de gelijkenissen over het onbegrip voor een andere cultuur en geloof als het over Nima gaat, de Iraanse vriend van Margot.

Ook na haar studentenjaren houdt Margot Vanderstraeten nog contact met het gezin. Ze reist naar Israël en New York om de zonen en dochters te bezoeken. De joodse gesloten gemeenschap zal nooit volledig te begrijpen en te doorgronden zijn voor buitenstaanders, maar het boek geeft wel een zeer mooi en goed beeld van hen.

"De verschillen tussen de wereld van de Schneiders en die van mij waren scherper geworden, zoals de smaak van de gepekelde vis die ik, net als de ingelegde uitjes , augurken en mierikswortel, plotseling niet meer lustte, zelfs niet op een bagel met maanzaad door Mevrouw Schneider bereid."

Wat de lezer vooral zou moeten onthouden van dit boek is dat men niet te snel een oordeel mag vormen, maar eerst kennis moet opdoen om elkaar beter te begrijpen. Mazzel tov voor Margot Vanderstraeten!

"We kennen ons verleden. Het zit in ons heden, van 's morgens tot 's avonds, en het is juist een van de redenen waarom wij zo onverdroten vasthouden aan onze traditie. Onze ouders werden vermoord om wie ze waren. Wij hebben de morele plicht om voor hen op te komen. Om hun leven, dat het onze is, te verdedigen."