Black feathers

De ‘black feathers’ die de bijzonder kaft van dit boek sieren spelen een mooie rol in het verhaal Na Mattias, geschreven door Peter Zantingh.

Mattias is dood. Er is enkel nog de periode voor zijn dood en de periode na zijn dood. En iedereen die Mattias heeft gekend ervaart het verlies anders, omdat ze hem ook ieder op een andere manier hebben gekend. In redelijk korte hoofdstukken leert de lezer acht mensen kennen die deel hebben uitgemaakt van het leven van Mattias. Zijn vriendin, zijn moeder, zijn beste vriend, de grootouders,... Voor iedereen is de impact van het verlies zo anders.
Soms worden de gevoelens rond het verlies intens verwoord, soms als bijzaak.

Wat er precies met Mattias is gebeurd komt de lezer pas laat in het verhaal te weten. De gebeurtenis past wel in onze tijdgeest, maar is ook een beetje moraliserend naar de lezer toe. Verdriet en verlies kent vele vormen.

Peter Zanting heeft een vlotte schrijfstijl. Maar meer diepgang en emoties mochten wel, nu blijft het verhaal eerder oppervlakkig en blijft het niet zo lang boeien.