Ver weg van al de herinneringen

Het rouwproces van een moeder die haar zoon heeft verloren, wordt in de psychologische thriller ‘Mea Culpa’ van Clare Mackintosh vol emoties blootgelegd. Tegelijkertijd wordt de dader geconfronteerd met haar angsten. ‘Mea culpa’ betekent dan ook ‘mijn schuld’. De vraag is natuurlijk wie er de echte schuldige is.

“Ik heb zijn hand maar heel even losgelaten.” Spijtig genoeg was die ‘heel even’ toch te lang. Op die korte tijd stak Jacob de straat over en reed een te snel rijdende auto hem aan. Het was voorbij. Jacob was op slag dood. Zijn moeder zat naast hem wenend op de straat terwijl de auto gewoon doorreed.

In de proloog van het boek gebeurt het ongeval al. Hierdoor denk je misschien dat het boek niet meer spannend zal zijn, wat helemaal niet zo is. Het boek was elke seconde spannend. Dit komt ook omdat er meerdere verhaallijnen in verwerkt zijn die elkaar afwisselen. Het is zeer leuk om te lezen omdat je gaat uitkijken naar de andere verhaallijn. En zo blijf je altijd in spanning. Doordat de auteur gebruik maakt van de verschillende verhaallijnen is er ook telkens een andere verteller waardoor je je hoofd er goed moet bijhouden om te kunnen volgen. Dit maakt het boek nog boeiender.

Inspecteur Ray Stevens probeert met zijn collega Kate te achterhalen wie de dader is van het dodelijk ongeval. Deze twee schieten goed met elkaar op en na een korte tijd begint Ray zijn job belangrijker te vinden dan zijn gezin met zijn vrouw Mags en zijn kinderen. Zelfs vele belangrijker want hij kust Kate op een zekere avond maar beseft dat hij fout was en ze blijven dan maar gewoon goede vrienden. Sommige stukken in het boek zijn poëtisch geschreven waarbij het romantische element opduikt en je even al de problemen in het boek vergeet.

Stevens heeft thuis gezinsproblemen. Zijn vrouw Mags is kwaad op hem omdat hij geen tijd meer voor haar vrijmaakt. Ook omdat hun zoon zwaar in de problemen zit en hij hier zich niets van aantrekt. Mags denkt dat Tom gepest wordt op school maar kan hier met niemand over praten aangezien haar man Stevens zo goed als nooit thuis is. Pas helemaal op het einde van het boek kom je te weten wat er gaande is met Tom en word je weeral verrast.

Jenna, de zogezegde dader van het ongeval, probeert in een andere omgeving de draad van haar leven weer op te pikken. Zij verhuist omdat ze denkt dat ze zo al haar herinneringen en angsten kan vergeten. In haar nieuwe omgeving wordt ze bevriend met Bethan waarvan ze een huisje huurt. Dit ligt dicht bij de zee waar ze regelmatig foto’s gaat trekken van het strand en er dan postkaartjes van maakt om een beetje geld mee te verdienen. Op een dag vindt ze een hondje, dat ze Beau zal noemen, waarmee ze naar de dierenarts Patrick gaat. Jenna beslist om het hondje te houden en om met Patrick goede vrienden te worden. Uiteindelijk leidt dit tot een relatie met ups-and-downs.

In het tweede deel van het boek leer je Ian kennen aan de hand van flashbacks. Dit is de vroegere man van Jenna. Beetje bij beetje kom je meer te weten over het verleden van Jenna en besef je dat zij veel heeft meegemaakt. Zeer veel. Ian was helemaal niet de perfecte man zoals hij zichzelf wel voorstelde. Hij mishandelde haar en ging met ander vrouwen naar bed. Jenna daarentegen gehoorzaamde en kon niets tegen hem beginnen.
Al de gedachten en gevoelens van de personages zijn realistisch en geloofwaardig. Je kan je dus goed inleven waardoor het boek nog beter wordt. Bij sommige stukken leer je echt iets bij hoe je moet omgaan met zo’n tragische gebeurtenis.

De elementen die je meekrijgt bij het lezen probeer je als een echte inspecteur als puzzelstukjes in elkaar te passen. Het boek is zo mooi opgebouwd dat je niet weet waar je moet lezen. Elke keer komen er wel nieuwe en onverwachte dingen aan bod. De lezer denkt dat hij/zij weet wie de dader is van het ongeval en de inspecteur krijgt gedurende het boek meer en meer tips. Voor de lezer is dit geweldig om te lezen, je wilt de inspecteurs zo graag helpen. Totdat plots op het einde het boek een andere wending krijgt. De lezer wist helemaal niet wie de dader was. Al de elementen die je te weten kwam, begrijp je op het einde beter.

Al de elementen van het boek hangen samen en dit besef je dan ook pas als je het helemaal hebt uitgelezen. Het was onvoorspelbaar en je wordt met een verbaasd, verrassend, onbegrijpelijk, …gevoel achtergelaten. Het bevat niet enkel spanning maar ook liefde, verdriet, angst, pijn en nog zo veel meer. Daarom is dit boek het waard om te lezen!