In De PG draait het allemaal om Albert Savelkoul, een zeer succesvol en daardoor gerespecteerd procureur generaal. Zijn huwelijk met Freule Amandine, van oude Belgische adel, stelt niet veel voor, zeker niet na de geboorte van beide zonen. Doordat Savelkoul in het verleden in zijn functie wel eens wat heeft aangenomen, heeft hij een Zwitserse coderekening met daarop een aardig centje. Dit heeft hij ook wel nodig om zijn maitresse Louise te kunnen onderhouden. Louise op haar beurt gebruikt hem handig en komt daarnaast nog aan haar trekken bij de dierenarst uit het dorp D'Hoog. Het gedonder begint wanneer de freule haar heil bij de kerk zoekt (Opus Dei) om te zorgen dat haar zoon Didier kan toetreden. Dit is het begin van afluisteren, schaduwen en pogingen tot compromitteren. Daarbij gaat bij huize Louise het een en ander mis waardoor de PG er achter komt dat 'zijn' Louise er nog een minnaar op na houdt. Hij zoekt en vindt bij huishoudster Maria troost (en meer). Om uit de problemen te komen en van chantage verlost te geraken neemt de PG contact op met Albanezen uit zijn verleden om hem te helpen. Dit is het begin van het einde...

De PG is een leuk verhaal, het is voor "Hollanders" erg lastig lezen, vooral door de vele Vlaamse passages die er in voorkomen soms moeilijk en soms ook gewoon niet te begrijpen zijn. Wel in de context van het verhaal maar in de dialoog zelf niet. Al met al aardig, maar naar mijn mening niet meer dan dat.