Nieuwe generatie sprookjes

Cress is het derde deel uit de Lunar Chornicles van Marissa Meyer. In dit boek wordt het nieuwe personage Crescent Moon geïntroduceerd. Cress, gebaseerd op het sprookje van Rapunzel, heeft bijna de helft van haar leven doorgebracht in een satelliet terwijl er maar een paar mensen op de hoogte waren van haar bestaan. De eerste 10 jaar van haar leven volgde ze een opleiding om de Traumaturg van koning Levana te dienen als spion.
In de zeven jaar dat Cress, op Sybil na, geen persoonlijk contact heeft gehad met andere mensen, heeft ze een droomwereld voor zichzelf bedacht waarin zij en Kapitein Carshwell Thorne samen waren. Maar als ze hem in levende lijve ontmoet gaat alles heel anders dan ze had gehoopt.

Aan het begin van het verhaal was ik bang dat nog meer personages en perspectieven het verhaal onduidelijk en onoverzichtelijk zouden maken, maar Marissa Meyer bewees met Cress het tegendeel. Deze toevoeging is voor het verhaal ontzettend van belang en stoort de voortgang van het verhaal niet, het motiveert juist om verder te lezen. Het leuke is juist dat je bij elk nieuw hoofdstuk niet van te voren weet uit welk perspectief er geschreven gaat worden. Maar Marissa weet het zo af te wisselen dat je bijna niet kan stoppen met lezen.

Alles zit goed in elkaar en het is bijna een wonder te noemen dat de schrijfster deze serie op deze manier tot stand heeft weten te brengen. De voorspelbaarheden die in deel 1 en 2 soms de overhand hadden, waren in dit derde deel nauwelijks meer terug te vinden. Er gebeuren zo veel onverwachte dingen dat je het gevoel krijgt dat er met jouw hersenen wordt gespeeld in plaats van die van de personages uit het boek.
De referenties naar de sprookjes zijn in dit boek ook wat minder. Dit was zeker niet storend, maar wel een klein beetje jammer. Het laat je wel meer nadenken over de sprookjes zoals je ze kent en hoe goed je ze nog kent. Je wilt ze bijna nog een keer gaan kijken om alle referenties uit het boek er zeker uit te kunnen halen.
In Cress gaat het juist wat meer over de verschillende verhaallijnen, de onverwachte gebeurtenissen en natuurlijk over de ontwikkelingen naar de uiteindelijke ontknoping. De weg naar de ontknoping is lang, maar dat zorgt ervoor dat je je kunt inleven in de personages en zorgt voor meer spanning. Als er minder tijd aan sommige elementen was besteed, werd het verhaal misschien ongeloofwaardiger.

Aan het eind geeft de schrijfster een speciaal soort draai aan het boek. Ze laat je op bepaalde punten in het ongewisse, waardoor je benieuwd raakt naar deel 3.5 en 4.