De Hemel in het IJs

De Hemel in het IJs is het debuut van Adrienne Young. Het verhaal gaat over Eelyn, dochter van een belangrijke Viking, wie geleerd is om het volk de Riki te haten en er tegen te vechten. Ze heeft al van jongs af aan geleerd om met bijlen, zwaarden en messen om te gaan en strijd al vijf jaar samen met Myra zij aan zij tegen de Riki. Haar clan de Aska nemen het tijdens de dooi dag na dag op tegen de Riki, maar als ze tijdens een verhitte strijd ineens haar overleden broer ziet meevechten met de gehate clan, raakt ze volledig afgeleid. Als de strijd de volgende dag doorgaat en ze hem wéér ziet, weet ze het zeker. Haar broer leeft nog, haar broer die ze vijf jaar geleden voor haar ogen had zien sterven. Ze volgt de afdruipende Riki na de strijd het bos in, maar wordt gesnapt. Eelyn wordt gevangen genomen, mee naar het hol van de leeuw waar ze haar leven niet meer zeker is. Maar ze merkt dat er steeds meer overeenkomsten zijn tussen de Riki en haar clan. De twijfel zet in en ineens is ze nergens meer zeker van.

Ja, ja, ja! Geen idee waarom ik wist dat dit boek geweldig zou worden, maar vanaf de eerste pagina had het me in zijn greep. De snelle schrijfstijl, korte hoofdstukken en vele gebeurtenissen zorgden ervoor dat ik een stroomversnelling raakte. Ik wist zelf niet meer waar ik precies was, ik kon me alleen nog maar op het verhaal concentreren. Na enkele hoofdstukken wist ik ook dat ik het boek in één dag uit zou lezen, want eigenlijk ging het te snel. Maar ik wilde zo graag meer lezen over Eelyn. Haar groei in het verhaal is heel mooi weergeven. Ze wilt vasthouden aan haar gewoontes, aan wat haar is geleerd toen ze is opgegroeid, maar ze komt er na een tijdje achter dat het niet allemaal klopt en niet eerlijk is hoe ze over bepaalde dingen heeft nagedacht.

Ook de band met haar broer, die ze vroeger had en hoe ze hem in de afgelopen jaren heeft herdacht en gewroken brengt veel diepgang in het verhaal. Je merkt dat ze ontzettend gesteld is op haar familie en alleen haar vader leefde nog, dacht ze. Als ze dan uiteindelijk haar broer weer tegen het lijf loopt, moet haar beeld van de wereld en hoe ze is opgegroeid aangepast worden. Want in al die tijd dat ze hem heeft herdacht, om hem heeft getreurd, bleek hij zich onder de vijanden te bevinden, vrijwillig. De verandering die ze, voornamelijk psychisch, doormaakt, gebeurt geleidelijk en realistisch. Er wordt veel tijd besteed aan de relaties tussen de personages. Elke ontmoeting, elke handeling die wordt verricht heeft een betekenis. En omdat ik alleen vanuit Eelyns perspectief las, wist ik niet precies welke achterliggende gedachten er soms achter bepaalde gebeurtenissen zaten, maar gaande het verhaal kwam ik daarachter. Ook de relaties tussen de Riki die je leert kennen zijn goed en mooi uitgewerkt. Als lezer ervaar je de liefde tussen sommige personages die steeds verder wordt opgebouwd of juist lijkt te verminderen.

De gevecht scènes zijn ijzer sterk, er wordt niet veel op details in gegaan. De ene aanval vindt na de ander plaats en er is nauwelijks tijd voor gedachten. De Riki zijn vijanden, dus zij moeten dood. Tot er een bekend gezicht tussen de vijanden opdoemt. De manier waarop de hoofdpersonages hun wapens hanteren lijkt wel alsof de schrijfster daar zelf ervaring mee heeft. De scènes waarin gevochten wordt, zijn erg realistisch. Er wordt niet omheen gedraaid, er gebeurt wat er moet gebeuren en het wordt niet mooier gemaakt voor de lezer dan dat het is. Daardoor ervaar je deze gevechten alsof je er met je neus bovenop staat, het lijkt soms zelfs filmisch. Want ook de omgeving wordt mooi beschreven. Niet te gedetailleerd, maar precies genoeg om er zelf een beeld bij te kunnen krijgen.

Verder worden de andere spannende momenten goed gedoseerd, waardoor ik niet continu op mijn hoede hoefde te zijn. Ik kon van sommige momenten genieten, zonder bang te zijn dat er gevaar dreigde. Op de een of andere manier kon de schrijfster dat perfect op mij overbrengen en dat was erg prettig. Ik zou nog veel langer en veel meer over het verhaal, de opbouw, de personages en de setting kunnen vertellen. Maar ik wil natuurlijk niet alles weggeven. Ik raad YA lezers zeer sterk aan dit boek te gaan lezen, want het is echt geweldig.

Oh nog één laatste pluspunt, het verhaal wordt afgerond. Ik weet niet of de schrijfster nog van plan is een vervolg erop te schrijven, wat ik helemaal niet erg zou vinden. Maar ik vind het ook wel een keer fijn om een YA boek met deze onderwerpen te lezen die niet eindigt met een grote cliffhanger en waarvoor ik dan minimaal een jaar op moet wachten tot het vervolg uitkomt.