Misschien Ooit

Één woord: WAUW!
Doordat muziek een groot element in het boek was, raakte ik geïnteresseerd in dit boek. Niet alleen daarom natuurlijk, ook omdat het van Colleen Hoover was. Ik had geen specifieke verwachtingen van dit boek, dus toen ik het opensloeg en de QR-code scande, was ik erg verrast. Een soundtrack bij een boek, wat een geweldig idee! Ik luister namelijk altijd muziek tijdens het lezen, maar dit zou een extra speciale ervaring zijn, vooral omdat de muziek speciaal voor het boek uitgekozen was.
Wat ik in het begin overigens nog niet wist was of de liedjes in het boek geschreven werden, wat uiteindelijk zo bleek te zijn. Dus ik luisterde de liedjes op de moment dat ze geschreven werden in het boek. En dat was fantastisch.

Naast de muzikale ervaring in dit boek, werd het vele malen interessanter toen ik er achter kwam dat Ridge doof was. Persoonlijk ben ik erg geïnteresseerd in doofheid en gebarentaal, dus ik was ontzettend benieuwd hoe Colleen dit in het boek had aangepakt.
Er gebeuren zo mooie dingen doordat Ridge doof is, momenten die horende mensen niet of nauwelijks zullen ervaren op die manier. Ik begon er zowaar van te dromen dat ik Sydney was, want ik vond het geweldig hoe de communicatie verliep.

Wat ik ook fijn vond was dat dit een ander soort New Adult boek was. Mede doordat Sydney net uit een gebroken relatie kwam en Ridge nog een relatie had. Dit zorgde ervoor dat de spanningen tussen alle personages hoog opliepen en de erotische moment bleven grotendeels uit. Daar kon ik me echter niet druk om maken, in tegendeel juist. Ik vond het wel mooi, betekenisvol en interessant hoe Colleen dit verhaal heeft neergezet. Veel New Adult boeken staan er namelijk kom bekend dat er al snel een grote chemie tussen de hoofdpersonages ontstaat en dat ze niet van elkaar af kunnen blijven. Om eens een andere kant van zo een verhaal te zien, vond ik meer dan realistisch.

Wat betreft de andere personages uit het boek, ik kreeg gaande het verhaal voor iedereen wel een zwak. Vooral voor Warren. Niet alleen door het feit dat hij is opgegroeid met dove ouders, maar ook door hem zelf. Ik ben benieuwd naar zijn gedachtes, gevoelens en de keuzes die hij in zijn leven heeft gemaakt. Daarom was ik aan het eind enthousiast te horen dat het volgende boek ‘Misschien Nooit’ vanuit het perspectief van Warren is geschreven.

Mijn conclusie: een realistisch, romantisch en muzikaal boek waar iedereen nog veel van zou kunnen leren. Zeker vijf sterren waard!