Gruwelijk en spannend vervolg op The Diabolic

Nemesis, een diabolic zit samen met de zoon van de koning, Tyrus, op de troon. Natuurlijk is niet iedereen blij met twee tieners met zo veel macht. Vooral de afkeer jegens Nemesis blijft of neemt zelfs toe. Een gevaarlijke tegenstander probeert het tegen hen op te nemen, maar Tyrus en Nemesis geloven dat liefde alles overwint. Maar hebben ze daar gelijk in? Ze proberen alles om elkaar en hun mensen te beschermen, maar wat als hun mensen zich ook tegen hen zouden keren?

Het verhaal gaat eigenlijk door waar het eerste deel was geëindigd en dat was wel fijn. Er stond nog zoveel te gebeuren, maar niets loopt zoals zij hadden verwacht. Ze worden vanuit meerdere hoeken tegengewerkt wat voor nog meer problemen en gevaar zorgt. Ze kunnen misschien hulp krijgen van één persoon, maar daarvoor moeten ze zijn en elkaars leven op het spel zetten. Het verhaal begint eigenlijk al snel met actie en spanning. Er worden aanslagen gepleegd op Nemesis leven, ze wordt gekleineerd en Tyrus moet toekijken hoe zijn koninkrijk en zijn vriendin beetje bij beetje worden verwoest. Maar zodra ze zelf actie gaan ondernemen, gebeurt er weer wat meer. Maar anders dan je misschien zou verwachten.

Het verhaal lijkt af te wijken van de oorspronkelijke tijdlijn en dat zorgt een beetje voor verwarring. De gebeurtenissen lijken elkaar te overlappen, ondanks dat er een langere tijd voorbij gaat. Ik raakte het overzicht van hun eigen koninkrijk en de rijken daarbuiten een beetje kwijt. Desondanks is het uiteindelijke doel duidelijk: hun tegenstander uit de weg ruimen. Maar die tegenstander is hen natuurlijk meer dan eens te slim af. Dat zorgt voor spanning in het verhaal, maar door de herhaling ervan ontstonden er ook wel wat irritaties bij mij als lezer. De personages kregen met zoveel tegenslagen te maken en de manieren waarop ze worden onderworpen aan grotere machten vond ik af en toe best wel extreem en zorgelijk. Maar het eerste deel bevatte ook wel wat wel wat lugubere en weerzinwekkende elementen.

Telkens als er iets goeds stond te gebeuren werd die hoop er weer uit geslagen en daar kwamen ook weer wat irritaties uit voort. Doordat de gebeurtenissen en de wereld waarin dit verhaal zich afspeelt echt ver van ons zelf af staat is identificatie met de personages ook niet altijd mogelijk. Het was wat dat betreft zeker geen slecht verhaal, maar ingewikkelder, gruwelijker en zeker niet zoals verwacht. Aan de ene kant is dat een pluspunt, maar als die elementen tegen het verhaal in gaan werken, zorgt dat weer voor tegenstrijdige gevoelens.