De vierde van Camilla Läckberg leest lekker weg. Vanaf de eerste pagina zit je goed in het verhaal en de verhaallijn nodigt uit om onafgebroken door te lezen. Wat mij betreft is de grote kracht van Läckberg dat ze als geen ander prachtige verhaallijnen weet te verzinnen rondom de vele personages.
Patrick Hedström staat aan de vooravond van zijn huwelijk met Erica Falck. Haar zus Anna lijdt aan een enorme depressie na een aantal traumatische gebeurtenissen, die in het boek Steenhouwer zijn beschreven, en woont bij Patrick en Erica in, samen met haar twee kinderen. De thuissituatie is dus lastig en voor Läckberg reden genoeg om die situatie prominent aanwezig te laten zijn. Ondertussen wordt er een aantal moorden gepleegd dat opgelost moet worden.
Läckberg hoeft geen moeite te doen om een geloofwaardig misdaadverhaal te vertellen, al zal de geoefende thrillerlezer eveneens weinig moeite hoeven te doen om halverwege het boek in hoofdlijnen te weten wie de dader is. Want teleurstellend genoeg ligt die dader al vrij snel heel erg voor de hand. Ondanks dat dit afbreuk doet aan de spanning, blijven de verwikkelingen rondom Patrick en Erica en de andere personages lezenswaardig. Sterker nog, de psychologische diepgang, die meer dan voldoende aanwezig is, maakt de verwikkelingen vaak spannender dan het oplossen van de verdwenen moorden. Al doet Patrick Hedström gedegen onderzoek en is de plot geloofwaardig. Geen spannende misdaadthriller, wél een spannende psychologische roman met een paar moorden als rode draad.
Ten slotte: de schrijfstijl van Läckberg is helder, bijna simpel en het is van grote klasse als je op een dergelijke wijze diepere lagen in een boek weet aan te brengen.