Aangrijpende roman die nergens sentimenteel wordt

In het eerste deel staan Jonas centraal, net veertien. Hij groeit op in een volksgezin, experimenteert met seks, ligt overhoop met een onmachtige vader. En de vrienden die hij net heeft gemaakt, blijken gajes te zijn. Via een leraar ontdekt hij ook de literatuur, die hem anders naar de werkelijkheid laat kijken. Dit eerste deel is rauw, soms zelf grof, maar geschreven in een subtiele stijl waardoor schrijnende scenes wonderschoon worden.
In het tweede verhaal ga je in het hoofd mee van de Stefan. Het is zeven jaar later en de jongere broer van Jonas is net veertien geworden. Je gaat letterlijk in Stefans hoofd mee: hij heeft een tumor in zijn hoofd en vecht tegen de dood. In de zinnen voel je zijn angst en paniek, en zijn hoop en verlangen. En via hem zien we hoe de vader en de grote broer liefdevol maar machteloos reageren.
Rauw en aangrijpend, lichtvoetig en wijs.
Dit boek raakt je zonder sentimenteel te worden: de genadeklap dreunt daardoor extra hard na.