Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Nogal flauw

Maart55 14 januari 2018
Toegegeven, I am Pilgrim is een ambitieus boek. Het combineert lekker ouderwets, mondiaal avontuur met een moderne visie op terrorismedreiging en nog wat extra plot lijntjes. Hayes heeft zich als doel gesteld de lezer te overrompelen met spanning, uitgebreide achtergrond informatie, wetenschap en..tja...een heleboel bladzijden.
De vraag is: lukt het Terry Hayes om zijn publiek ook geboeid te houden? Nou, ik was niet onder de indruk.
Om te beginnen is het boek veel en veel te lang. Hayes' behoefte om in te gaan op alle mogelijke details haalt de vaart net iets te vaak uit het verhaal. Sterker nog, hij is aardig inconsequent.
Het verhaal draait om twee hoofdfiguren, "Pilgrim" (de goeie) en "Saracen" (de slechte). De achtergrond van deze twee wordt bijna tenenkrommend minutieus uit de doeken gedaan. Maar één cruciale periode in het leven van Saracen, die uiteindelijk leidt tot de climax van het verhaal, blijft in het hele boek vrijwel onbesproken.
Dan de personages zelf. Niet alleen de hoofdpersonen, maar ook de meeste bijrollen grenzen aan het karikaturale. Ze zijn allemaal een soort supermens: rijk, heldhaftig, mooi, zonder angst. Oh wacht, er wordt één onderscheid gemaakt. Mensen uit het Midden-Oosten of Turkije (waar een groot deel van het verhaal zich afspeelt) hebben allemaal nare eigenschappen of zijn in ieder geval dommer dan onze held, terwijl de Amerikanen misschien wel wat weeffoutjes hebben, maar moreel duidelijk aan de goede kant staan.
Het aantal toevallig- en onwaarschijnlijkheden in het verhaal is verbijsterend. De meeste hiervan vinden plaats als Pilgrim HEEL hard aan het nadenken is en een wederom vergezocht idee hem dichter bij de ontknoping brengt. Nou ja, de man is tenslotte een zelfbenoemde superheld. Maar aan de andere kant kan hij niet met een afstandsbediening overweg.
Op een bepaald moment bezoekt hij Saoedi Arabië, op zoek naar hulp van de geheime politie aldaar. Let wel, we hebben het over een man die over de hele wereld gereisd heeft, in heel veel penibele situaties heeft gezeten, blijkbaar over een instinct beschikt dat hem regelmatig het leven redt en die iemand kan inschatten door slechts naar hem te kijken. Maar als hij wordt begroet door de Arabische delegatie, onder wie twee leden van de koninklijke familie, kan hij het bijna niet laten om te vragen waarom er geen vrouwen in het gezelschap zijn. Gelukkig bedenkt hij even later "plotseling" dat omgangsvormen van cruciaal belang zijn in een land dat behalve om zijn olieproductie voornamelijk bekend staat vanwege zijn absurd misogyne wetten. Lijkt een tikje onwetend voor iemand die als niets minder dan een homo universalis wordt geportretteerd.
En zo gaat het verder, tot en met het tranentrekkende einde.
Het boek heeft laaiende recensies gekregen. Als je bereid bent alle overbodige informatie, de onwaarschijnlijke manier waarop de personages zich in bochten wringen en niet op elkaar aansluitende plotlijnen voor lief te nemen, dan kan je er best plezier aan beleven. Maar als je bedenkt dat een schrijver van uitstekende filmscripts zich tot taak heeft gesteld een roman van 700 bladzijden te produceren, verwacht ik meer dan een goedkope B-film

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Maart55