Ik treed de voorgaande commentaren slechts in beperkte mate bij: ik vond dit nogal een langdradig verhaal, met relatief weinig vaart in het verhaal. Veel uitwijdingen over het privéleven van Cato Isaksen, terwijl het onderzoekswerk vooral op de achtergrond sluimert. Leuk is inderdaad dat het perspectief geregeld veranderd en dat Uni Lindell de lezer op het verkeerde been zet, maar uitzonderlijk wil ik dit toch niet noemen. Een goed boek, dat wel, maar ook niet meer dan dat.