Net als in de twee vorige Rizzoli/Isles', slaagt Tess Gerritsen er weer een nagelbijtende plot, met een diepmenselijk verhaal te verweven. Wat me vooral boeide aan dit boek, is dat we eindelijk de menselijke kant van Rizzolli te zien krijgen, waardoor ik nog meer aansluiting bij het verhaal vond. Gerritsen slaagt er weer in een verhaal vol humor en romantiek te vertellen, zonder enige afbreuk te doen aan de altijd onderhuids aanwezige, lichtjes dreigende spanning. De laatste zin van elk hoofdstuk, zorgt er telkens voor dat je hart een slag overslaat, waardoor je niet kan wachten om aan het volgende hoofdstuk te beginnen!
Kleine kanttekening: ik raad aan om het eerste hoofdstuk op het einde van het voorhaal nog eens te herlezen. Het heeft bij mij de laatste gaatjes in de puzzel kunnen dichten, waardoor het verhaal nog beter in elkaar past.
Nu is het reikhalzend uitkijken naar haar nieuwe thriller, Zustermoord, waar Maura Isles op haar onderzoekstafel geconfronteerd wordt met een lijk dat haar evenbeeld is...