Lezersrecensie
Hoe fanfic kan leiden tot moord
‘The problem with fairytales isn’t that they don’t exist. It’s that they do exist, but only for some people.’
Een obsessie met een boek dat middenin een zin eindigt leidt drie vriendinnen langs een gevaarlijk pad dat eindigt in de moord op één van hen.
De hoofdpersonen in dit boek: Brynn en Mia zijn vijf jaar geleden beschuldigd van de moord op hun vriendin Summer. Door gebrek aan bewijs wordt geen van de meisjes gevangen gezet, maar ze worden door de gemeenschap wel met de nek aangekeken en dragen hier vijf jaar later nog de sporen van.
Nu proberen ze het raadsel rondom de gruwelijke moord op te lossen en hun naam te zuiveren.
Fijn aan dit boek:
De complexe karakters van Brynn en Mia worden goed uitgewerkt en krijgen hun plek door de hoofdstukken om en om door één van hen te laten vertellen. Je kijkt met hen mee en in hun hoofd. Hierdoor voel je je verbonden met de karakters. De krakters op zich vond ik geen leuke persoonlijkheden, maar dat is waarschijnlijk ook wel normaal als je jarenlang wordt gezien als de moordenaar van je beste vriendin.
Verder geeft het boek tussen de hoofdstukken door steeds een inzage in The way into Lovelorn, het boek dat een obsessie is geworden voor de drie vriendinnen en in Return to Lovelorn, de fanfic die de meisjes schreven naar aanleiding van The way into. Ik vond deze stukjes erg leuk en ze maakte mij nieuwsgierig naar het originele boek. Dit bleek helaas niet te bestaan. Wel vond ik de betekenis van het woord LOVELORN: als je eindelijk de moed hebt gevonden om je hart in je handen te nemen en deze aan iemand aan te bieden en deze persoon reageert met onverschilligheid. Hoe je je dan voelt is Lovelorn.
Wat ik niet fijn vond aan dit boek:
Het boek staat vol met vergelijkingen die niet altijd evengoed gekozen zijn. Wat mij betreft hadden die voor het grootste deel achterwege gelaten mogen worden.
Ook de beschrijving van het personage Abby stond mij tegen. Hier was voor mijn gevoel te veel nadruk gelegd op het dik zijn en het toch naar je zin hebben. Zo’n karakter dat erin geschreven is om te laten zien dat Lauren Oliver iedereen accepteert, maar ze gebruikt precies de verkeerde woorden: ‘She is fat, but still everybody loves her.’
Hoe leuk ik de tussenstukjes ook vond, ik vond de fanfic wel wat ongeloofwaardig.
Deze meisjes van 13 kunnen wel erg goed schrijven. Return to Lovelorn voelt als een boek geschreven door volwassenen.
Het laatste hoofdstuk vond ik echt jammer. Dit was voor het verhaal echt niet nodig en veel te lief.
‘This is the miracle- of other people, of the whole world, of the mystery of it. That things change. That people grow. That stories can be rewrittenover and over, demons recast as heroes, and tragedies as grace.’
Begon als een drie sterren boek, eindigde als vier, dus 3,5 sterren voor dit boek.
Een obsessie met een boek dat middenin een zin eindigt leidt drie vriendinnen langs een gevaarlijk pad dat eindigt in de moord op één van hen.
De hoofdpersonen in dit boek: Brynn en Mia zijn vijf jaar geleden beschuldigd van de moord op hun vriendin Summer. Door gebrek aan bewijs wordt geen van de meisjes gevangen gezet, maar ze worden door de gemeenschap wel met de nek aangekeken en dragen hier vijf jaar later nog de sporen van.
Nu proberen ze het raadsel rondom de gruwelijke moord op te lossen en hun naam te zuiveren.
Fijn aan dit boek:
De complexe karakters van Brynn en Mia worden goed uitgewerkt en krijgen hun plek door de hoofdstukken om en om door één van hen te laten vertellen. Je kijkt met hen mee en in hun hoofd. Hierdoor voel je je verbonden met de karakters. De krakters op zich vond ik geen leuke persoonlijkheden, maar dat is waarschijnlijk ook wel normaal als je jarenlang wordt gezien als de moordenaar van je beste vriendin.
Verder geeft het boek tussen de hoofdstukken door steeds een inzage in The way into Lovelorn, het boek dat een obsessie is geworden voor de drie vriendinnen en in Return to Lovelorn, de fanfic die de meisjes schreven naar aanleiding van The way into. Ik vond deze stukjes erg leuk en ze maakte mij nieuwsgierig naar het originele boek. Dit bleek helaas niet te bestaan. Wel vond ik de betekenis van het woord LOVELORN: als je eindelijk de moed hebt gevonden om je hart in je handen te nemen en deze aan iemand aan te bieden en deze persoon reageert met onverschilligheid. Hoe je je dan voelt is Lovelorn.
Wat ik niet fijn vond aan dit boek:
Het boek staat vol met vergelijkingen die niet altijd evengoed gekozen zijn. Wat mij betreft hadden die voor het grootste deel achterwege gelaten mogen worden.
Ook de beschrijving van het personage Abby stond mij tegen. Hier was voor mijn gevoel te veel nadruk gelegd op het dik zijn en het toch naar je zin hebben. Zo’n karakter dat erin geschreven is om te laten zien dat Lauren Oliver iedereen accepteert, maar ze gebruikt precies de verkeerde woorden: ‘She is fat, but still everybody loves her.’
Hoe leuk ik de tussenstukjes ook vond, ik vond de fanfic wel wat ongeloofwaardig.
Deze meisjes van 13 kunnen wel erg goed schrijven. Return to Lovelorn voelt als een boek geschreven door volwassenen.
Het laatste hoofdstuk vond ik echt jammer. Dit was voor het verhaal echt niet nodig en veel te lief.
‘This is the miracle- of other people, of the whole world, of the mystery of it. That things change. That people grow. That stories can be rewrittenover and over, demons recast as heroes, and tragedies as grace.’
Begon als een drie sterren boek, eindigde als vier, dus 3,5 sterren voor dit boek.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Maartje
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
