Gevaarlijk dichtbij

Allereerst wil ik zeggen dat ik de cover erg mooi vind. De illustratie spreekt me echt aan. Het meisje is stoer, maar haar ogen kijken toch ook angstig. Het geeft heel goed weer waar het boek over gaat.

Dit boek is een angstaanjagende 'wat als'. Wat als de angst en de vooroordelen voor en over moslims zo groot worden dat de president van Amerika hen kan opsluiten onder het mom van 'krijgsgevangenen' in de oorlog tegen het terrorisme. Wat als de wereld nog net een stapje verder gaat in het over één kam scheren van mensen? Wat als het niet meer uitmaakt wie jíj bent of wat jíj doet, maar dat alleen je religie nog telt?

Het verhaal gaat over de zeventienjarige Layla, die leeft in een Amerika waarin de rechten van moslims steeds meer beperkt worden. Op een dag wordt ze, samen met haar ouders en vele andere moslims, opgepakt, op de trein gezet en opgesloten in een interneringskamp. En dit alles onder het mom van 'de oorlog tegen het terrorisme. Blijkbaar heeft de president inmiddels zoveel macht en is er zoveel angst en haat gezaaid dat dit ongestraft kan gebeuren.
Layla laat het er niet bij zitten en probeert op allerlei manieren om de wereld buiten te laten weten hoe het er binnen aan toe gaat.

Layla was niet direct mijn favoriete karakter. Ze is impulsief, heeft een grote mond en zorgt er daardoor voor dat het leven in het kamp gevaarlijk wordt en niet alleen voor haar. Toch kan ik niet anders dan ook respect voor haar hebben. Ze is jong en idealistisch en vecht tegen het onrecht wat haar en de hare wordt aangedaan. Ze zoekt en vindt manieren om in opstand te komen en geeft niet op. Zelfs niet als de andere gevangen haar de rug toekeren, of zich zelfs tegen haar keren. Al heel snel vindt Layla een beste vriendin in het kamp: Ayesha. Zij is wat minder impulsief en kan Layla af en toe beschermen als ze te hard van stapel dreigt te lopen. Dit zorgt voor een mooie en evenwichtige vriendschap die het verhaal zeker wat meer diepgang geeft. De meest ongeloofwaardige personage in het boek vond ik de directeur. Hij is zo intens gemeen dat hij meer las als een villain in een stripboek. Hij deed me denken aan de directeur uit de Showstealer boeken van Haley Barker. Voor mijn gevoel had dit personage beter uitgewerkt moeten worden, waardoor hij minder een karikatuur was geworden.

Uiteindelijk is het een verhaal met een positieve boodschap: Spreek jezelf uit, vecht tegen onrecht. Jongeren hebben de kracht en de macht om samen op te staan en te laten horen wat zij vinden. Samira Ahmed gaf afgelopen maand op YALFest ook aan dat ze vooral een boek over hoop wilde schrijven. Een boek over samen sterk. Ik denk dat ze hierin is geslaagd, al blijft de vraag wat er met de moslims gebeurt nadat het boek afgelopen is. Eén ding is zeker: Wie zwijgt stemt toe, dus trek je mond open als je het niet eens bent met de richting die de wereld op gaat.

Al met al een heel belangrijk boek, waarvan ik hoop dat heel veel mensen het zullen lezen en dat een plekje verdient op de verplichte leeslijst van middelbare scholieren.
Voor het belang van het boek geef ik het vijf sterren, voor het verhaal en de uitwerking drie. Gemiddeld een boek dat vier sterren verdient.