ÖZCAN AKYOL: EUS

Eus wordt van kleins af aan z'n lot over gelaten. Zijn vader is zo vreselijk asociaal. Niet alleen voor z'n kinderen, nee voor iedereen en voor de Nederlandse staat. Eus vader is een enorme klaploper die door list en bedrog er een uitkering weet uit te slepen.
Al jong moet Eus op eigen benen staan en zelf geld verdienen. Want van z'n vader krijgt 'ie het niet. Eus heeft allerlei banen, en allerlei manieren om aan geld te komen. Creatief en assertief. Kortom hij groeit op voor galg en rad.
Helaas gaat het van kwaad tot erger tot het echt de spuigaten uitloopt en Eus wordt gearresteerd en achter de tralies verdwijnt.
Eus is in grote lijnen Özcan Akyol zelf. Zijn boek Eus is semi-autobiografisch; niet alles is zo gebeurd, maar wel veel. Sommige dingen zijn aangedikt, of aangepast. Zijn vader heeft hem daadwerkelijk in de steek gelaten. Het contact tussen hen twee is verbroken. En Özcan Akyol heeft in de bak gezeten. Eus is een afkorting van Özcan, want dat was te lastig om uit te spreken voor zijn vriendjes in Deventer.
In de bajes heeft hij heel veel gelezen en daar is hij literatuur gaan waarderen. Dat bracht hem op het idee om schrijver te worden. Eus was daarvan het debuutresultaat. Het is alsof Akyol alles van zich af heeft willen schrijven. Alle boosheid! Maar toen zijn boek uit was gekomen ging iedereen weer aan hem vragen hoe en wat over die gevangenis. Moest hij weer verantwoording afleggen.
Akyols taalgebruik is grof en primitief. Het past uitstekend bij de hoofdpersoon Eus en bij diens vrienden. Verhalend vertelt Akyol over zijn en Eus' jeugd en jonge jaren. Akyol is behoorlijk kritisch naar de andere Turken in Deventer. Hij noemt ze spottend 'batsen'. En hij kan niet uitstaan dat ze zich beter voelen, alleen omdat ze van Turkse komaf zijn. Dat het allemaal geen hoogdravende literatuur is mag de pret niet drukken. Akyols stijl past eigenlijk eerder bij een opstel, maar des al niet te min weet hij de lezer wel te boeien.