Een interessant politiek drama, met vaart geschreven

Michael Dobbs werd in 1948 geboren in Hertfordshire, Engeland. Hij volgde studies recht, politicologie en journalistiek in zowel Engeland als Amerika. Toen hij al zijn opleidingen had afgerond, keerde hij terug naar Engeland om in Londen aan de slag te gaan voor The Conservative Party. Hij bekleedde tal van functies binnen deze politieke partij, waaronder die van persoonlijk adviseur van Margaret Thatcher, destijds de leidster van de oppositie. Naast zijn politieke loopbaan is Dobbs ook werkzaam geweest in de mediabranche. In 1989 debuteerde hij als schrijver met House of Cards, dat nu opnieuw is uitgegeven in Nederlandse vertaling, na het succes van de gelijknamige Amerikaanse (!) televisieserie op Netflix, waarin Kevin Spacey de hoofdrol speelt.

House of Cards  vertelt het verhaal van Francis Urquhart, een geslepen politicus in het Britse Lagerhuis, opgeklommen op de politieke ladder van debutant-parlementslid tot Chief Whip, een van de twintig belangrijkste posten in de regering. Een taak die buiten de schijnwerpers wordt vervuld, want als Chief Whip is hij verantwoordelijk voor handhaving van de discipline binnen de partij. Dit betekent niet alleen dat hij de minister is met de gevoeligste politieke antenne, die alle geheimen van de regering kent, maar ook dat hij alles moet weten over zijn parlementsleden. Met wie spannen ze samen, met wie gaan ze naar bed, zijn ze nuchter genoeg om te stemmen, enzovoort. Kortom, een functie met macht. En die macht gebruikt – of misbruikt – hij ten volste om op zijn eenenzestigste zijn voornaamste levensdoel te verwezenlijken: minister-president worden op Downing Street 10. Zijn kennis van de geheimen van zijn collega’s komt goed van pas wanneer Urquhart zijn plannetjes smeedt om eerst de huidige premier (Henry Collingridge) te laten vallen, en vervolgens zijn tegenstanders in de strijd om het premierschap met schandalen te gronde te brengen. Zijn weg naar de top lijkt open te liggen en zijn doel is binnen handbereik. Zullen zijn listen en streken hem helpen zijn doel te verwezenlijken? Zal Francis Urquhart de nieuwe premier van Engeland worden?

Het verhaal in House of Cards  bevat geen moordenaar(s), inspecteur(s) en/of vastlopende onderzoeken. Het etiket thriller dankt het aan de onderlinge geladenheid die het slinkse gekonkel van Urquhart tot gevolg heeft. De jonge journaliste Mattie Storin is de factor die voor die geladenheid zorgt, want zij is diegene die de manoeuvres van Urquhart doorheeft. Ze staat voor de uitdaging van haar leven wanneer ze dit web van intriges probeert te doorgronden, met alle risico’s van dien, maar ze is vastbesloten de waarheid boven water te krijgen.

Het ontbreken van de echt tastbare spanning is geen reden om het boek niet te lezen. De intriges, de schandalen en de boeiende achtergronden van het Britse Lagerhuis maken van House of Cards  een interessant verhaal, met vaart geschreven en een goed geconstrueerde opbouw. Helaas blijft het karakter van Mattie Storin wat tweedimensionaal, maar leidt Francis Urquhart het verhaal met verve. Hij is de zogenaamde held van het verhaal, maar mag deze titel eigenlijk niet dragen, daar hij slinks en listig alles en iedereen om de tuin leidt om zichzelf zo rijk mogelijk te kunnen belonen. Via zijn netwerken in de media en het parlement weet hij heel wat tegenstanders in de val te lokken. Michael Dobbs heeft die vallen geloofwaardig neergezet, wat we toe kunnen schrijven aan de diverse praktijkervaringen van de auteur.

House of Cards - Kaartenhuis  is een politieke thriller pur sang: een intrigerende strijd om politieke macht, met corruptie en samenzwering als belangrijkste wapens. Voor de fans van de tv-serie zal dit boek ongetwijfeld een interessante aanvulling zijn. Maar ook voor diegenen die de serie (nog) niet hebben gezien – zoals ondergetekende – is dit politieke drama vermakelijk leesvoer.