Doos van Pandora

Voor mij is dit boek als een doos van Pandora. Het lijkt wel of de schrijver een deksel oplicht en er allerlei beelden tevoorschijn komen, zowel reële herinneringen als fantasiebeelden die betrekking hebben op zijn vriendschap met Licia. Ik weet niet of andere lezers dit ook zo ervaren hebben, maar om een of andere reden ging ik zelf ook denken aan mijn kinder- en jeugdjaren, hoewel er helemaal geen gelijkenis bestaat tussen het verhaal van de auteur en wat ik als kind heb beleefd. Het boek staat bovendien vol met mooie uitspraken en wijsheden om te koesteren. (Voorbeeld p.47: "Leven is in belangrijke mate de moed te geloven dat je het kunt.") Er wordt in dit boek veel gezegd, maar ook veel gezwegen en verzwegen. Het is gewoon kwestie de betovering te ondergaan!