Vrij Spel

Titel: Vrij spel
Auteur: Linda Jansma
Genre: Thriller
Pagina's: 336

Cover: op het moment dat ik Vrij Spel binnenkreeg om te lezen en recenseren, was ik bezig in 'Mijn boek van jou' van Claire Kendal. Mijn dochter vroeg of ik twee dezelfde boeken ging lezen, waarop ik de boeken naast elkaar legde en het mij inderdaad ook opviel dat de kaften haast hetzelfde waren. Allebei een gezicht voorop met de titel er doorheen. Dat was voor mij dan een minpuntje. Het is geen cover die er voor mij erg uitspringt. Weet wel dat Linda Jansma meer boeken heeft met een gezicht voorop, dus het zal haar stijl wel zijn.
De titel daarentegen wekte wel mijn nieuwsgierigheid. Door hier en daar stukjes te hebben gelezen over waar het boek over gaat, was ik ook erg benieuwd wat het verhaal achter Vrij spel zou zijn. Al bij al, mijn cijfer voor de cover is een 7.

Het verhaal wordt verteld door Gwen de vrouw van Nick en moeder van Emma en Marianne (die Jari genoemd wordt), Emma de dochter van Gwen en Nick, Ozzy, die bij de gang hoort en Luc de pastoor.

Het verhaal begint op 15 oktober om 06.35 uur op Station Overvecht te Utrecht. Er komt een melding binnen dat een gewapende jongen een man heeft bedreigd. Nick en zijn collega Tom gaan er direct op af. Als Nick uiteindelijk alleen voor de jongen staat, gaat er een rilling door hem heen. Het is de jongen, Short-As, die zijn dochter in februari van datzelfde jaar heeft verkracht. Nick schiet de jongen dood, als hij hem naar een wapen ziet grijpen. Was dit terecht of is het een 'vrij spel' geweest om eindelijk af te rekenen met de verkrachter van zijn dochter. Het wapen van de jongen wordt namelijk niet gevonden.

Daarna wordt de verkrachting van Emma in februari gedetailleerd verteld. En wordt het verhaal door meerdere personen verteld. Er wordt steeds geschakeld tussen het heden en verleden. Waar ik soms mee de mist in ging, omdat ik zo in het verhaal zat en ik dan weer moest schakelen naar februari of oktober. Nadat Nick Short-As heeft doodgeschoten zint de gang op wraak op Nick en zijn familie. En zij gaan hier erg ver in als zij het adres van de politie agent hebben weten te achterhalen.

De verhaallijnen die Gwen en Emma vertellen heb ik met veel spanning en ontroering gelezen. Wat lijkt me dat heftig, voor beide partijen. Emma die alle pijn heeft moeten doorstaan en eigenlijk letterlijk en figuurlijk verminkt is voor de rest van haar leven. En vaak last heeft van nachtmerries waarin ze de hele verkrachting nogmaals meemaakt. Maar ook de pijn van de moeder voel je. Je wilt je kind beschermen en behoeden voor alle soorten gevaar. En dan dit, je kunt de pijn en het beeld wat Emma heeft van haar verkrachting niet verzachten. Je kunt alleen maar aan de zijlijn toekijken en haar troosten als ze verdriet heeft. Als ze 's nachtschade weer gillend wakker wordt omdat ze een nachtmerrie heeft gehad. Verschrikkelijk!
De stukken die verteld werden door Ozzy en Luc vond ik minder interessant om te lezen. De stukken stonden vol straattaal, wat ik vervelend vond om doorheen te komen. En ook vond ik de stukken van de pastoor niet heel erg geloofwaardig. Ik kon het boek makkelijker wegleggen als ik in een van deze twee personages moest kruipen. Daarentegen kon ik dat niet als ik de hoofdstukken over Emma en Gwen aan het lezen was. Ondanks de pijn die zij moesten doorstaan, wilde ik heel graag weten hoe het zou aflopen.

Mijn conclusie over het boek:
Ik had een heel tegenstrijdig gevoel over dit boek. Halverwege het boek zat ik op 3 sterren, maar het eind was wel weer spannend en heb ik ook in ėėn ruk uitgelezen. Het was zeker wel een van de mindere boeken die ik van Linda Jansma heb gelezen. Van mij krijgt het boek 3,5 ster (van de 5). Tweestrijd is en blijft nog steeds mijn favoriet als het om boeken van Linda Jansma gaat.